Праваслаўная царква: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др Праўкі аўтарства Glovacki (размова) адкочаныя; вернута апошняя версія аўтарства Хомелка
Тэг: Адкат
Радок 1:
{{Хрысціянства}}
'''Праваслаўная царква''' — другая па колькасці членаў, пасля [[Рымска-Каталіцкая Царква|Каталіцкай]], Хрысціянская царква ў свеце, якая налічвае каля 225 мільёнаў паслядоўнікаў<ref>[http://www.adherents.com/adh_rb.html Adherents.com]</ref>. Часам называецца таксама «Праваслаўнай царквой візантыйскай традыцыі» або «Усходняй праваслаўнай царквой».
 
Праваслаўная царква сцвярджае, што з'яўляецца адзінай святой саборнай і апостальскау Царквой, якая складае Цела Хрыстова, а [[Ісус Хрыстос|Ісуса Хрыста]] прызнае сваім Кіраўніком<ref>[//ru.wikipedia.org/wiki/Нафанаил_(Львов) ''Архиепископ Нафанаил (Львов).''] [http://www.ruspast.com/2014/01/единая-святая-соборная-и-апостольска/ Беседы о Священном Писании и о вере и Церкви. — Нью-Йорк: Изд. К-та рус. правосл. молодёжи заграницей, 1991. — Т. 1.]</ref>.
 
Праваслаўная царква складаецца з 15 [[аўтакефальная царква|аўтакефальных]] [[памесная царква|памесных]] цэркваў
 
Вучэнне Праваслаўнай царквы змяшчаецца ў Святым паданні, якое ўключае ў сябе, акрамя Святога Пісання, вызначэнні [[Сусветны сабор|Сусветных]] і некаторых памесных сабораў, прынятыя ўсёй Царквой, каноны (зводы правілаў [[Апосталы|апосталаў]], Сусветных і некаторых памесных сабораў), зацверджаныя Царквой [[Богаслужэнне|літургічныя]] тэксты, творы [[Айцы Царквы|Айцоў Царквы]], [[Жыціе|жыціі святых]], а таксама звычаі Царквы<ref name="кат">''[//ru.wikipedia.org/wiki/Давыденков,_Олег_Викторович Давыденков О. В.]'' [http://www.klikovo.ru/books/42015/42027.html Катехизис. Введение в догматическое богословие]. — М.: Изд-во [//ru.wikipedia.org/wiki/Православный_Свято-Тихоновский_гуманитарный_университет Правосл. Свято-Тихоновского богосл. ин-та], 2000. — 232 с.</ref>. Пры гэтым Святое паданне, у разуменні святаайцоўскай літаратуры, «ёсць жыццё Святога Духа ў Царкве». Святое Пісанне для праваслаўных хрысціян з'яўляецца найважнейшай формай Святога падання<ref>''Давыденков О. В.'' [http://azbyka.ru/otechnik/Oleg_Davydenkov/katehizis/2_2_20 Катехизис. Ч. 1.]</ref>.
 
Праваслаўе (калька з грэчаскага слова ὀρθοδοξία (''артадоксія'') — «правільнае меркаванне»), першапачаткова — тэрмін, які абазначаў супрацьлегласць гетэрадоксіі («памылка ерэтыкоў»). Узнік у II стагоддзі у [[Сусветная царква|Сусветнай царкве]] для абазначэння адрознення яе вучэння ад поглядаў розных расколаў, ерасей і сект, якімі лічыліся іншыя хрысціянскія і псеўдахрысціянскія кірункі. У дактрынальных дакументах часта ўжываўся як сінонім тэрміна «кафалічны» (у лацінскай традыцыі — «каталіцкі»)(καθολικός). Трэба, аднак, адзначыць, што блытаць гэтыя тэрміны не варта: пад «кафалічнасцю» ў багаслоўі маецца на ўвазе палната і цэласнасць Царквы Хрыстовай, яе прасторавая, часавая і якасная ўніверсальнасць.
 
Гісторыя царквы да [[Раскол хрысціянскай царквы 1054 года|1054]] года з'яўляецца часткай гісторыі Сусветнай Праваслаўнай Царквы, ад якой, на погляд праваслаўных, у выніку шэрагу памылак і скажэнняў праваслаўнага вучэння (напрыклад: філіокве, дагмат аб беззаганным зачацці Багародзіцы, вучэнне пра [[Чысцец]], дагмат аб непамыльнасці рымскага першасвятара ў пытаннях веры і маралі, дагмат аб першаснасці ў хрысціянскай царкве рымскага епіскапа (у лацінскай традыцыі — «біскупа») і г.д.) і Сімвала веры адкалолася [[Каталіцкая царква]]. Вучэнне апошняй назвалі «[[каталіцтва]]м» і разглядаюць як [[ерась]] там, дзе яно супярэчыць праваслаўнаму.
 
{{зноскі}}