'''П'е́тра Арэці́на''' ({{lang-it|Pietro Aretino}}; {{ДН|19|4|1492}}, г. {{Месца нараджэння|Арэца|у Арэца}}, [[Таскана]] — {{ДС|21|10|1556}}) - [[італія|італ]]ьянскі [[пісьменнік]] і [[публіцыст]] [[Эпоха Адраджэння|эпохі Адраджэння]].
У [[памфлет]]ах-«прадказаннях», [[сатыра]]х, [[пасквіль|пасквіл]]ях выступаў супраць [[манарх]]аў і [[Ватыкан|Ватыкана]]а, за што быў празваны «бічом уладыкаў». Еўрапейскую вядомасць набылі 5 «Дыялогаў» Арэціна, тры з якіх называюцца «Разважанні» ([[1534]], [[1536]], [[1539]]). Разам з [[НіколаНікало Макіявелі]] заснаваў італьянскую {{нп3|камедыя нораваў|камедыю нораваў|ru|Комедия нравов}} («Прыдворнае жыццё», [[1534]]; «Крывадушнік», [[1542]], і інш.). Шырокую карціну грамадскага і культурнага жыцця [[Італія|Італі]]і першай паловы [[XVI ст.]] дае яго {{нп3|Эпісталярная літаратура|эпісталярная спадчына|ru|Эпистолярная литература}} (больш за З тыс. лістоў). Творчая манера Арэціна адметная рэзкасцю выказванняў, [[дасціпнасць|дасціпнасц]]ю і [[сарказм]]ам. У [[1558]] годзе [[каталіцкая царква|царква]] ўнесла яго творы ў спіс забароненых.
