Ліцвіны: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
rasool-1
rasool-2
Радок 1:
'''ЛітвіныЛіцвіны''' ('''ЛіцвіныЛітвіны''') — гістарычная назва [[беларусбеларусы|беларусаў]]аў і часткі [[славянскія мовы|славянамоўных]] [[літоўцы|летувісаў]] у [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]] ([[1240]]—[[1795]] гг.).
{{Іншыя значэнні}}
'''Літвіны''' ('''Ліцвіны''') — гістарычная назва [[беларус]]аў і часткі [[славянскія мовы|славянамоўных]] [[літоўцы|летувісаў]] у [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікім Княстве Літоўскім]] ([[1240]]—[[1795]] гг.).
 
У якасці назвы [[беларусбеларусы|беларусаў]]аў шырока ўжывалася цягам [[19 стагоддзе|19-га стагоддзя]] ды заставалася ў рэліктных формах і да сярэдзіны [[20 стагоддзе|XX стагоддзя]] (гэтак, падчас перапісаў жыхарства ў [[1940-я|1940-х]] гг., ладная лічба сельскага жыхарства [[Менская вобласць|Менскае вобласці]] запісалася «літвінамі»).
 
== Гісторыя ==
Радок 33 ⟶ 32:
</blockquote>
 
Да мінулага стагоддзя словы «Літва» і «літвін» ужываліся як саманазва [[беларусы|беларусаў]]. У любой расейскай кніжцы з першай паловы 19 стагоддзя «Літвою» будзе названа Беларусь, а «літвіном» — беларус. Гэтаксама звалі нас і суседзі. З вуснаў украінца пра беларуса можна было пачуць: «Хіба лихо озме литвина, щоб він не дзекнув» (аб «дзекаючым» вымаўленні беларусаў). Жыхары [[Курская вобласць|Курскай]] і [[Арлоўская вобласць|Арлоўскай абласцей]] [[Расія|Расіі]] звалі беларусаў «літвінамі» ажно да [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнае вайны]]. А на [[Беласток|Беласточчыне]] ўжо за нашых часоў запісана пра беларуса: «Як сыр не закуска, так літвін — не чалавек!» або «Літвін — то чортаў сын!».
 
Мовазнаўца Антон Палявы паведамляў у сваёй чытані дзеля [[Масква|Маскоўскай]] дыялекталягічнай камісіі ў [[1925]] годзе (пра літвіноў [[Навазыбкаў]]скага павету [[Чарнігаў]]шчыны):