Замак Бары: Розніца паміж версіямі

Пры Фердынанду Арагонскім горад Бары разам з замкам быў перададзены сямейству Сфорца.  У першай палове XVI ст. – пры Ізабеле Арагонскай (1470-1524) і яе дочцы [[Бона Сфорца]] (1493-1557) – пачынаецца будаўніцтва знешніх бастыёнаў у форме наканечніка дзіды, потым ва ўнутраным панадворку з'яўляюцца ўсходы з падвойным маршам, і, нарэшце, праводзяцца працы па ўмацаванню з паўночнага боку  знешняй сцяны, якая ўключыла ў сябе порцік (сёння «Швабская зала»).

Ізабела Арагонская і [[Бона Сфорца]], валявыя жанчыны, якія валодалі высокім узроўнем культуры, ператварылі замак у княскую рэзідэнцыю, што стала домам як для адукаваных людзей таго часу, гэтак і для прадстаўнікоў улады. [[Бона Сфорца]] памерла  тут у 1557 г., хоць раней змушана была пакінуць Бары па прычыне свайго шлюбу: герцагіня выйшла замуж за [[Жыгімонт I Стары|Жыгімонта I Ягелона]], караля Польшчы. Польскім уплывам тлумачыцца рашэнне Боны Сфорца прысвяціць  [[Станіслаў са Шчэпанава|св. Станіславу]] капэлу, пабудаваную ва ўсходнім боку двара, хоць спачатку яна была прысвечана [[Святы Францішак|св. Францыску Асізскаму]] (у апсідзе сабора св. Мікалая стаіць вялікі маўзалей каралевы, выкананы на заказ яе дочкі Ганны). У XIX у. замак выкарыстоўваўся спачатку як турма (у гэты перыяд адна з веж і атрымала сваю назву «Вежа непаўналетніх», бо там утрымлівалі непаўналетніх злачынцаў), а потым як казармы для пяхоты і жандармерыі.

У «Баларыё Франчэскана» расказваецца пра тое, што, вяртаючыся ў 1220 г. з Палестыны, [[Святы Францішак|св. Францыск]] заклаў у Бары першы камень манастыра, названага надалей Сан Франчэскі дэла Скарпа. Тут св. Францыск шукаў сустрэчы з імператарам Фрыдрыхам II, напэўна, маючы намер угаварыць яго выступіць у крыжовы паход, гэтак патрэбны рымскаму папе Інакенцію III. Са знаходжаннем Францыска ў Шваба-нарманскім замку злучана адна легенда. Па паданні, калі на загад Фрыдрыха св. Францыску падрыхтавалі часовы ложак, перад манахам паўстала мілавідная дзяўчына. Францыск прапанаваў ёй падзяліць сціплы ложак, але, раптам убачыўшы на ложку запаленыя вуглі, дзяўчына збегла. У гонар св. ФранцыскамФранцыска была пабудавана капліца і пазней, у 1635 г., выбіты надпіс, што прыводзіцца гісторыкам Петроні: "на гэтым месцы св. Францыск, апрануты толькі ў попел, з дапамогай агню адолеў юрлівую дзявуху з жудасным змеем" (hic lascivientem puellam, vel saevientem Hydram, igne domuit Franciscus cinerea exutus – лат.).

Калі прайсці па мосце, змешчааным з паўднёвага боку рова, і ўвайсці ў браму, упрыгожаную гербам [[Род Бурбонаў|Бурбонаў]], апошніх найяснейшых уладальнікаў замка (XVIII-XIX стст.), можна трапіць ва ўнутраны панадворак, што вядзе да пачатковага сярэднявечнага ядра пабудовы.