Вікіпедыя

Леанід Ільіч Брэжнеў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
clean up з дапамогай AWB
Радок 184:
Пасля заканчэння ў [[1927]] годзе тэхнікума атрымаў кваліфікацыю каморніка 3-га разраду і працаваў землеўсаветнікам: некалькі месяцаў у адным з паветаў [[Курская губерня|Курскай губерні]], потым у Коханаўскім раёне Аршанскай акругі БССР (цяпер [[Талачынскі раён]])<ref>[http://sb.by/post/29433/ Бабий бунт против Брежнева]</ref>.
 
У [[1927]] годзе ажаніўся. У сакавіку таго ж <!-- 1928 --> года быў перакінуты на [[Урал]], дзе працаваў: землеўсаветнікам, загадчыкам раённым зямельным аддзелам, намеснікам старшыні Бісерцкага райвыканкама [[Уральская вобласць, РСФСР|Уральскай вобласці]] ([[1929]]—[[1930]]), намеснікам начальніка Уральскага абласнога зямельнага кіравання. У верасні [[1930]] года з’язджае і паступае ў [[Маскоўскі інстытут машынабудавання імя М. І. Калініна]], а ўвесну [[1931]] года пераводзіцца студэнтам на вячэрні факультэт [[Днепрадзяржынскі металургічны інстытут|Днепрадзяржынскага металургічнага інстытута]], і адначасова з вучобай працуе качагарам-слесарам на заводзе.
Член [[ВКП(б)]] з 24 кастрычніка 1931 года.
 
У [[1935]]—[[1936]] гадах служыў у войску: курсант і палітрук танкавай роты ў Забайкаллі (пасёлак Пясчанка размешчаны ў 15 км на паўднёвы ўсход ад горада Чыты). Скончыў курсы матарызацыі і механізацыі Чырвонай Арміі, за што было прысвоена першае афіцэрскае званне — лейтэнант. (Пасля яго смерці з [[1982]] года Пясчанскаму танкаваму навучальнаганавучальнаму палку было прысвоена імя Л. І. Брэжнева).
 
У [[1936]]—[[1937]] гадах дырэктар металургічнага тэхнікума ў Днепрадзяржынску. З 1937 інжынер на [[Дняпроўскі металургічны завод імя Ф. Э. Дзяржынскага|Дняпроўскім металургічным заводзе імя Ф. Э. Дзяржынскага]]. З мая 1937 года намеснік старшыні Днепрадзяржынскага гарвыканкама. З 1937 на працы ў партыйных органах.
Радок 199:
{{пачатак цытаты}} Чарнавой працы цураецца. Вайскоўскія веды вельмі слабыя. Многія пытанні вырашае як гаспадарнік, а не як [[палітработнік]]. Да людзей ставіцца не аднолькава роўна. Схільны мець любімчыкаў. {{канец цытаты|крыніца=З характарыстыкі ў асабістай справе (1942)}}
 
З 1943 — начальнікам [[палітаддзел]]а [[18-я армія, (СССР)|18-​​й арміі]]. Генерал-маёр ([[1943]])<ref>Біяграфія на сайце [http://www.biografii.ru/biogr_dop/breznev_l_i/breznev_l_i.htm biografii.ru]</ref><ref>Своей карьерой Брежнев обязан 1937 года [http://www.ng.ru/style/2006-12-15/24_brezhnev.html ng.ru]</ref>.
 
{{пачатак цытаты}}Начальнік палітаддзела 18-й арміі палкоўнік Леанід Ільіч Брэжнеў сорак разоў прыплываў на Малую Зямлю, а гэта было небяспечна, бо некаторыя суда ў дарозе падрываліся на мінах і гінулі ад прамых снарадаў і авіяцыйных бомбаў. Аднойчы сейнер, на якім плыў Брэжнеў, напароўся на міну, палкоўніка выкінула ў моры… яго падабралі матросы… {{канец цытаты|крыніца=[[Сяргей Аляксандравіч Барзенка|С. А. Барзенка]] ў артыкуле «225 дзён мужнасці і адвагі» («Праўда», [[1943]])<ref>Красная звезда, 19 декабря 2006 [http://www.redstar.ru/2006/12/19_12/4_06.html Поручение генсека]</ref>}}
 
<blockquote>«У адбіванні наступу немцаў актыўны ўдзел прымаў начальнік палітаддзела 18-ай арміі палкоўнік тав. Брэжнеў. Разлік аднаго станковага кулямёта (радавыя Кадыраў, Абдурзакаў, з папаўнення) разгубіўся і не адкрыў своечасова агню. Два ўзводы немцаў скарыстаўшыся гэтым, падабраліся да нашых пазіцый на кідок гранаты. Тав. Брэжнеў фізічна ўздзейнічаў на кулямётчыкаў і прымусіў іх уступіць у бой. Нясучы значныя страты, немцы адступілі, кінуўшы на поле бою некалькі параненых. Па загадзе тав. Брэжнева разлік вёў па іх прыцэльны агонь, пакуль не знішчыў».</blockquote>
Радок 221:
З 21 мая 1953 па 27 лютага 1954 года намеснік начальніка Галоўнага палітычнага ўпраўлення Савецкай Арміі і Ваенна-марскога флоту. Генерал-лейтэнант (4.8.1953).
 
У [[1954]] годзе па прапанове [[Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў|М. С. Хрушчова]] пераводзіцца ў [[КазаскаяКазахская ССР|Казахстан]], дзе спачатку працуе другім, а з [[1955]] года першым сакратаром ЦК кампартыі рэспублікі.
 
Сакратар ЦК КПСС па абароннай прамысловасці ў 1956—1960 гадах, у 1956—1957 гадах кандыдат у члены Прэзідыума ЦК КПСС і з 1957 года член Прэзідыума (c 1966 — Палітбюро) ЦК КПСС.
Радок 231:
Усё гэта Падгорны пацвердзіў і сказаў, што Сямічастным і ім усё гэтыя «варыянты» ліквідацыі Хрушчова былі адкінуты…
 
Пра ўсё гэта калі-небудзь стане вядома! І як у гэтым святле будзе выглядаць «наш правадыр»?<ref>Пётр Шелест. «Настоящий суд истории ещё впереди». Воспоминания, дневники, документы, материалы / Под ред. Ю. Шаповала. — Киев: «Генеза», [[2004]]., С. 417.</ref>{{канец цытаты}}
 
==== Удзел у касмічнай праграме ====
Радок 279:
22 сакавіка 1974 (абыходзячы званне генерал-палкоўніка) прысвоена воінскае званне генерал арміі.
 
У 1968 Брэжнеў і яго паплечнікі прынялі рашэнне аб [[Аперацыя «Дунай»|уварванні ў Чэхаславакію]]. У сямідзесятыя гады на міжнароднай арэне адбылося частковае прымірэнне дзвюх сістэм («[[Разрадка міжнароднай напружанасці|разрадка]]»). Менавіта ў гэты час (1973) Брэжнеў атрымаў Ленінскую прэмію за ўмацаванне міру паміж народамі. Праз 2 гады Брэжневым былі падпісаны [[Заключны акт Нарады па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе|ХельсінскіяХельсінкскія пагадненні]] (1 жніўня 1975), які пацвердзіў непарушнасць межаў у Еўропе<ref name="http://bse.sci-lib.com/article104049.html">[http://bse.sci-lib.com/article104049.html Совещание по безопасности и сотрудничеству в Европе] ў [[ВСЭ]]. {{праверана|24|09|2010}}</ref>. [[ФРГ]] да гэтага не прызнавала [[Патсдамскае пагадненне, 1945|Патсдамскае пагадненне]], якое змяніла межы Польшчы і Германіі, і не прызнавала наяўнасць [[ГДР]]. ФРГ фактычна нават не прызнавала анексію [[Горад Калінінград|Калінінграда]] і [[Горад Клайпеда|Клайпеды]] СССР<ref name="Платошкин Николай Николаевич. Жаркое лето 1953 года в Германии">{{кніга|спасылка=http://books.google.ru/books?id=EOa5sP-fMzwC&printsec=frontcover|аўтар=Платошкин Николай Николаевич.|загаловак= Жаркое лето 1953 года в Германии|старонкі=76|старонак=383|выдавецтва=Прайм-Еврознак|год=2004|isbn=5-94849-577-9. {{праверана|24|09|2010}}}}</ref>.
 
Адначасова капіталістычныя краіны перайшлі ад ідэалогіі «[[стрымліванне камунізму|стрымлівання камунізму]]», прапанаванай [[Гары Трумэн]]ам, да ідэі «[[канвергенцыя двух сістэм|канвергенцыі двух сістэм]]» і «мірнага суіснавання».
Радок 342:
З 1982 года імя Брэжнева ў [[Днепрапятроўск]]у насілі адна з плошчаў у цэнтры горада, [[Нацыянальная металургічная акадэмія Украіны|металургічны інстытут]], а таксама вытворчае аб’яднанне [[Паўднёвы машынабудаўнічы завод Паўднёвы машынабудаўнічы завод»]] (усе найменні адменены ў канцы 1980-х гадоў). [[25 студзеня]] [[2012]] года сесія гарсавета назвала імем Брэжнева вуліцу<ref>[http://ukranews.com/ru/news/ukraine/2012/01/25/62555].</ref>.
 
У [[1982]] у горад [[Набярэжныя Чалны]] ([[Татарская АССР]]), дзе быў пабудаваны [[КамАЗ]], быў перайменаваны ў Брэжнеў. У [[1988]] годзе гораду вярнулі ранейшыранейшую назоўназву. У 2007 годзе ў горадзе пачала сваё вяшчанне радыёстанцыя «[[Брэжнеў FM]]», у Набярэжных Чаўнах і бліжэйшых раёнах [[Татарстан]]а яе можна пачуць на 90,9 [[МГц]].
 
У 1982—1988 гадах [[Чаромушкінскі раён]] [[Горад Масква|Масквы]] называўся Брэжнеўскім.
Радок 353:
 
== Узнагароды ==
Герой Сацыялістычнай Працы ([[1961]]), 4 разы Герой Савецкага Саюза (1966, 1978, 1978, 1981).
[[Маршал Савецкага Саюза]] (1976). Лаўрэат Міжнароднай Ленінскай прэміі «За ўмацаванне міру паміж народамі» ([[1973]]), Ленінскай прэміі за кнігі «Малая зямля», «Адраджэнне» і «Цаліна», за барацьбу за мір (1979). Узнагароджаны залатым медалеммедалём Міру імя ЖаліоЖаліё-Кюры ([[1975]]), міжнароднай прэміяй «Залаты Меркурый» за захаванне міру і развіцё супрацоўніцтва (1980).
 
{{зноскі}}
Радок 366:
 
{{DEFAULTSORT:Брэжнеў Леанід Ільіч}}
[[Катэгорыя:Лаўрэаты Ленінскай прэміі]]
[[Катэгорыя:Героі Савецкага Саюза]]
[[Катэгорыя:Генеральныя сакратары ЦК КПСС]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Леанід_Ільіч_Брэжнеў"