Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 75:
Пасля вызвалення з нямецкага палону П. М. Гаўрылава выключылі з [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|ВКП(б)]], з прычыны страты партбілета. Аднак, адноўлены ў ранейшым вайсковым званні, восенню [[1945]] года ён быў прызначаны начальнікам савецкага лагера для японскіх ваеннапалонных у [[Сібір]]ы, дзе атрымаў некалькі падзяк па службе (лічыцца, што ён прадухіліў эпідэмію [[тыф]]у сярод японскіх ваеннапалонных, а таксама перарываў злоўжыванні з боку японскіх афіцэраў<ref name="hero">[http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=484 Гаўрылаў Пётр Міхайлавіч] / / Патрыятычны інтэрнэт-праект «[[Героі краіны, інтэрнэт-сайт|Героі Краіны]]».</ref>).
Пасля звальнення ў адстаўку ў сувязі з скарачэннем узброеных сіл
Пасля выхаду на радыё ў [[1955]] годзе цыкла перадач пад назвай «У пошуках герояў Брэсцкай крэпасці», іх аўтарам — [[Сяргей Сяргеевіч Смірноў, пісьменнік|Сяргеем Смірновым]] — у [[1956]] годзе была напісана, і ў [[1957]] годзе выдадзена кніга «Брэсцкая крэпасць», у якой быў паказаны подзвіг гарнізона крэпасці ў 1941 годзе. Дзякуючы гэтаму П. М. Гаўрылаў аднавіў членства ў партыі і быў прадстаўлены да ўзнагароды.
Радок 83:
Пасля Гаўрылаў зрабіў шэраг паездак па СССР, актыўна займаўся грамадскай працай. З [[1968]] года да канца жыцця жыў у Краснадары ў доме 103 на Светлай вуліцы (у [[1980]] годзе яна была перайменавана ў вуліцу Гаўрылава).
Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў памёр у Краснадары [[26 студзеня]] [[1979]] годзе. Ён быў пахаваны з воінскімі ўшанаваннямі на [[Гарнізонныя могілкі (Брэст)|гарнізонных мемарыяльных могілках]] [[Горад Брэст|Брэста]]. У [[1981]] годзе на магіле пастаўлены помнік (скульптар [[У. Лятун]], архітэктар [[Ю. Казакоў]]).
[[File:Tomb of the defender of the Brest Fortress the Hero of the Soviet Union, Peter Gavrilov..JPG|200px|right|thumb|Надмагільны помнік на Гарнізонных могілках у Брэсце.]]
| |||