Венедыкт Аляксандравіч Мякоцін: Розніца паміж версіямі

|Фота = Mjakotin Venedikt Aleksandrovich.jpg

|Дата нараджэння = {{ДН|24|3|1867|12}}

|Дата смерці = {{ДС|24|9|1937}}

|Месца смерці = {{МС|Прага||}}, [[Першая Чэхаславацкая Рэспубліка|Чэхаславакія]]

|Навуковая сфера = [[гісторыя]]

'''Венедыкт Аляксандравіч Мякоцін''' ({{lang-ru|Венедикт Александрович Мякотин}}); ({{ДН|24|3|1867|12}}, {{МН|[[Гатчына|ў Гатчына|}}]], [[Царскасельскі павет]], [[Санкт-Пецярбургская губерня]], [[Расійская імперыя]]  — {{ДС|2411|9|1937}}, {{МС|Прага||}}, [[Першая Чэхаславацкая Рэспубліка|Чэхаславакія]])  — рускі гісторык, публіцыст, адзін з лідараў партыі народных сацыялістаў.

Сын паштмайстра. Вучыўся ў Кранштацкай гімназіі. У [[1891]]  г. скончыў гісторыка-філалагічны факультэт [[Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны ўніверсітэт|Імператарскага Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта]]. Венедыкта Аляксандравіча пакінулі пры універсітэце для падрыхтоўкі да прафесарскага звання. Выкладаў гісторыю ў сярэдніх навучальных установах, а з [[1891]]  г. чытаў лекцыі ў [[Аляксандраўскі ліцэй|Імператарскім Аляксандраўскім ліцэі]] па рускай гісторыі. З [[1893]]  г. супрацоўнічаў з народніцкім часопісам «[[Русское богатство]]».

У красавіку [[1901]]  г. быў арыштаваны па абвінавачванні ў палітычным злачынстве і пасля двухмесячнага турэмнага зняволення высланы з [[Санкт-Пецярбург]]а, з забаронай жыць у сталіцах і універсітэцкіх гарадах, а ў [[1903]]  г. высланы на 3 гады пад нагляд паліцыі ў [[Наўгародская губерня|Наўгародскую губерню]], дзе і быў змешчаны губернатарам ў [[Валдай|Валдае]]. У лістападзе [[1904]]  г. вызвалены з-пад нагляду паліцыі і зноў вярнуўся ў Санкт-Пецярбург.

[[8 студзеня]] [[1905]]  г., напярэдадні падзей «[[Крывавая нядзеля|Крывавай нядзелі]]», увайшоў у склад дэпутацыі з прадстаўнікоў інтэлігенцыі, якая наведала міністраў [[Сяргей Юльевіч Вітэ|С.  Ю.  Вітэ]] і [[Пётр Дзмітрыевіч Святаполк-Мірскі|П.  Д.  Святаполк-Мірскага]] з просьбай не ўжыць вайсковую сілу супраць дэманстрантаў. Дэпутацыя поспеху не мела, і пасля разгону працоўнага шэсця, [[11 студзеня]], Мякоцін з іншымі яе членамі быў арыштаваны і заключаны ў [[Петрапаўлаўская крэпасць|Петрапаўлаўскую крэпасць]]. Уваходзіў у ліберальны «[[Саюз вызвалення]]», быў адным з рэдактараў апазіцыйнай газеты «Сын Отечества». У канцы [[1905]]  г. супрацоўнічаў у газеце [[Эсэры|эсэраў]] «Революционная Россия». У маі—чэрвені [[1906]]  гг. адзін з самых вострых крытыкаў [[Дзяржаўная дума Расійскай імперыі I склікання|Дзяржаўнай думы I склікання]] на шматлікіх мітынгах у Санкт-Пецярбургу<ref>Оболенский, В.  А.  Моя жизнь, мои современники / В.  А.  Оболенский.  — Paris: Ymca-Press, 1988.  — 751, [3] с., [5] л. ил.  — С. 351.  — (Всероссийская мемуарная библиотека. Серия «Наше недавнее»; №  8).  — ISBN 2-85065-127-3.</ref>.

Адзін з заснавальнікаў [[Партыя народных сацыялістаў|Партыі народных сацыялістаў]] восенню 1906  г. У [[1911]]  г. быў прысуджаны за выдадзеную ў [[1906]]  г. брашуру «Ці трэба ісці ў Дзяржаўную думу?» да гадавога зняволення, якое адбыў у 1911—1912 у [[Даўгаўпілская крэпасць|Дынабургскай крэпасці]].

У [[1917]]  г. абраны старшынёй ЦК [[Партыя народных сацыялістаў|Працоўнай народна-сацыялістычнай партыі]]. У [[1918]]  г. адзін са стваральнікаў і кіраўнікоў [[Саюз адраджэння Расіі|Саюза адраджэння Расіі]]. У [[1920]]  г. арыштаваны, утрымліваўся ў [[Бутырская турма|Бутырскай турме]]. У [[1922]]  г. высланы з [[РСФСР|савецкай Расіі]].

Жыў у [[Берлін]]е (да [[1923]]  г.), [[Прага|Празе]], затым у [[Сафія|Сафіі]]. З [[1928]]  г. выкладаў у [[Сафійскі ўніверсітэт|Сафійскім універсітэце]].

Тэарэтычную аснову гістарычнай канцэпцыі Мякоціна складалі [[пазітывізм]], «суб'ектыўнаясуб’ектыўная сацыялогія», ліберальна-народніцкая дактрына ў цэлым. Славістычныя інтарэсы Мякоціна складваліся пад уплывам А.  Ф.  Мілера, асноўная вобласць заняткаў - — [[гісторыя Украіны]], [[Гісторыя Польшчы|Польшчы]] і украінска-польскіх адносін у [[XVII]]—[[XIX]]  стст. Упершыню даследуючы на аснове першакрыніц становішча сялянства Рэчы Паспалітай у перыяд яе падзелаў, Мякоцін палемізаваў з польскай шляхецкай гістарыяграфіяй, якая бачыла прычыны антыпрыгонніцкіх рухаў у падбухторванні звонку, паказваў шляхецка-магнацкі кансерватызм, які перашкаджаў вырашэнню сялянскага пытання і які прывёў да падзення дзяржаўнасці Рэчы Паспалітай. Насуперак гістарычным фактам вызваліцелем польскіх сялян Мякоцін лічыў рускі царызм.

* А. Мицкевич: его жизнь и литературная деятельность: с портр. Мицкевича, гравированным в Лейпциге Геданом.  — СПб.: Тип. А. Траншель, 1891.  — 96 с.  — (Жизнь замечательных людей).

* В.  Г.  Короленко (15 июля 1853  — 25 дек. 1921).  — М.: Земля, 1922.  — 48 с.

* Из истории русского общества: этюды и очерки.  — СПб.: Изд. Л.  Ф.  Пантелеева, 1902.  — VI, 394 с.

* Крестьянский вопрос в Польше в эпоху ее разделов.  — СПб.: Тип. В.  В.  Комарова, 1889.  — 229 с.  — (Очерки из истории европейских народов; Вып. 4).

* На заре русской общественности.  — Ростов-на-Дону: Донская речь, 1904.  — 87 с.

* Очерки социальной истории Украины в XVII—XVIII вв. Т. 1. Вып. 1—3.  — Прага, 1924—1926.

* [https://archive.org/download/Myakotin/Myakotin_Protopop_Avvakum_Zhitie.djvu Протопоп Аввакум: его жизнь и деятельность: биографический очерк.  — СПб.: тип. т-ва «Общественная польза», 1894.  — 160 с.]

* Мария Конопицкая // Русское богатство.  — 1911.  — №  1.  — С.

* Неославизм и внутренние вопросы // Русское богатство.  — 1908.  — №  11.  — С.

* Новая фаза еврейского вопроса в Польше // Русское богатство.  — 1913.  — №  4.  — С.

* По поводу военного положения в Польше // Русское богатство.  — 1905.  — №  10.  — С.

* Теоретик польской национальной демократии // Русское богатство.  — 1909.  — №  6.  — С.

* Зезегова О. И., Павлова Т.  В.  Переписка Н.  И.  Кареева и В.  А.  Мякотина как исторический источник // Национальный/социальный характер: археология идей и современное наследство.  — М., 2010.  — С. 292—293.

* Сарбей, В.  Г.  Мякотин / В.  Г.  Сарбей // Славяноведение в дореволюционной России: биобиблиогр. словарь / АН СССР, Ин-т славяноведения и балканистики; [Редкол.: В.  А.  Дьяков (отв. ред.) и др.].  — М.: Наука, 1979.  — 429 с.  — С. 245—246.

* [Печатные работы В.  А.  Мякотина] // Историческое обозрение.  — 1891.  — Т. 2.  — С.