Тэўтонскі ордэн: Розніца паміж версіямі

'''Тэўтонскі ордэн''', '''Ордэн тэўтонскіх рыцараў шпіталя св. Марыі ў Іерусаліме''', нямецкі духоўна-рыцарскі ордэн, заснаваны ў [[1190]] у Аке, дзе паломнікі з [[Горад Любек|Любека]] і [[Горад Брэмен|Брэмена]] стварылі шпіталь, які неўзабаве перайшоў пад патранаж нямецкай царквы св. Марыі ў [[Горад Іерусалім|Іерусаліме]]. Быў вядомы таксама як '''Нямецкі''' або '''Прускі''' ордэн.

 

 

У [[1226]] [[Герман фон Зальц]] адгукнуўся на просьбу аб дапамозе кн. Конрада Мазавецкага і арганізаваў крыжовы паход супраць прусаў. Па дагавору з Конрадам Т.о. атрымаў у валоданне Хэлмінскую зямлю ў Мазовіі ў якасці плацдарму, а таксама ўсе землі, якія заваюе ў паганскай Прусіі. У [[1234]] Т.о. фармальна прызнаў свае ўладанні папскім [[лен]]ам, але папраўдзе быў асобнай дзяржавай, паколькі слабая папская ўлада не магла аказаць на яго хоць колькі-небудзь істотнага ўплыву. У [[1237]] Т.о. далучыў Ордэн мечаносцаў, пацярпеўшы перад гэтым паразы ад русінаў, жамойтаў і земгалаў, і значна ўзмацніўся. У наступныя стагоддзі Т.о. усталяваў кантроль над усім балтыйскім узбярэжжам ад меж Памор'я да Фінскага заліва ({{таксама}}: [[вайна Тэўтонскага ордэна ў Прусіі|вайна Ордэна ў Прусіі]], [[вайна Тэўтонскага ордэна і ВКЛ|вайна Ордэна з ВКЛ]]), будуючы рад гарадоў (напр., [[Мемель]], [[1253]]) і замкаў, і заступаючы Польшчы і ВКЛ выхад да Балтыйскага мора. Т.о. вылучалі землі нямецкім рыцарам у якасці ленаў, сялілі на заваяваных землях нямецкіх сялян і разам з Ганзейскім саюзам гарадоў заснавалі шэраг новых гандлёвых паселішчаў. У [[1309]] Т.о. перанёс сваю сталіцу ў [[Марыенбург]] (сучас. Мальбарк, Польшча).