Вікіпедыя

Сяргей Іванавіч Дубавец: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
(удзельнік выдалены)
(выдаленае кароткае апісанне змен)
Радок 4:
'''Сяргей Іванавіч Дубавец''' (нар. {{ДН|17|9|1959}}, {{МН|Мазыр||Горад Мазыр}}; Псеўданімы: ''Алесь Кебік''; ''Андрэй Корсак''; ''Іван Мялешка''; ''Сяргей Паўлоўскі''; ''Адам Праціста''; ''С.Пхоў''; Крыптанімы: ''С. Д.''; ''С. П.''; і інш.) — беларускі [[журналіст]], [[літаратар]], [[крытык]] і [[выдавец]].
[[Выява:Сяргей Дубавец.jpg|thumb|right|250px|]]
 
== Біяграфія ==
Пераехаў у Мінск раз з бацькамі ў дзяцінстве. Пасля сканчэння сярэдняй школы (1976) працаваў выпускным у газеце «На страже Октября» заводу «Гарызонт». Скончыў факультэт журналістыкі [[Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт|БДУ]] (1979—1984). Падчас вучобы С.Сяргей Дубавец стаў адным з заснавальнікаў моладзевага аб’яднання [[Беларуская спеўна-драматычная майстроўня]] («Майстроўня»), якакая адраджала традыцыйныя народныя гулянні (напр. Купалле), ставіла народную драму «Цар Максіміліян», арганізоўвала [[калядаванне]]. За актыўны ўдзел у акцыях «Майстроўні» С. Дубавец, разам з іншымі, некалькі разоў быў затрыманы міліцыяй і атрымаў вымовы па камсамольскай лініі. Працаваў малодшым рэдактарам рэдакцыі літаратуры БелСЭ, у рэдакцыі абласной газеты «[[Гомельская праўда]]» (Гомель).
 
Літаратурную дзейнасць пачаў у «[[самвыдат|самвыдаце]]». Падчас службы ў Савецкай арміі выконваў абавязкі карэспандэнта дывізійнае газеты «Боевой призыв», якая знаходзілася на тэрыторыі Мінскага аператыўнага палка («Белполк»). На рэдакцыйнай машынцы Сяргей Дубавец друкаваў самвыдавецкую газету «Люстра дзён», якую пачаў выдаваць у 1980 разам з [[ВінцукВалянцін Рыгоравіч Вячорка|Вінцуком Вячоркам]] і [[СяргейСяржук Сокалаў-Воюш|Сяргеем Сокалавым]], пад калектыўным псеўданімам «Беларуская талеранцыйная грамада». У 1984 у Слоніме разам з Сяргеям Астраўцовым выдаюць літаратурную газету «Набойні», дзе змяшчаюць свае творы. У 1986 разам з талакоўцамі выпускаў скандальны «Бурачок». З 1987, жывучы ў Маладзечна, працаваў у аддзеле крытыкі і мастацтва часопіса «Нёман» (1987). У 1988 °C. Дубавец разам з Алесем Бяляцкім пачынаюць выдаваць бюлетэнь Таварыства маладых літаратараў «Тутэйшыя» — «Кантроль». Рэдактар альманаха «Літаратура» (1989), удзельнічаў у выданні газеты «Навіны БНФ». Абіраўся членам Сойму БНФ. Рэдактар газеты «Свабода» (1990—1991). З 1990 Сяргей Дубавец жыве ў Вільнюсе, быў сведкам, а часам і ўдзельнікам барацьбы літоўскай грамадскасці за атрыманне Літвою незалежнасці. З 1991 галоўны рэдактар абноўленай «Нашай нівы». Жанаты, жонка — [[ТаццянаНаша Сапач]], паэтэса, тэлежурналіст; дачка — АдэляНіва (псеўд.1991)|«Нашай [[Тэда ЛіНівы»]]), спявачка і празаік.
 
Удавец, жонка — [[Таццяна Сапач]], паэтэса, тэлежурналіст; дачка — Адэля (псеўд. [[Тэда Лі]]), спявачка і празаік. Уначы на 28 сьнежня 2010 году Сяргей Дубавец і Тацяна Сапач трапілі ў аўтакатастрофу. Аварыя здарылася на тэрыторыі [[Літва|Літвы]], пад [[Алітус]]ам, каля 22:00 27 сьнежня па беларускім часе<ref>[http://www.svaboda.org/content/article/2260964.html Загінула паэтка Тацяна Сапач]</ref>. Тацяна загінула, Сяргей Дубавец быў паранены. Сям’я вярталася ад дачкі, якая нядаўна нарадзіла ім унучку<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=48228 Аўтакатастрофа: загінула Таццяна Сапач, Сяргей Дубавец паранены]</ref>.
 
[[Масонства|Масон]]. З 2019 года — Вялікі майстар Вялікай ложы Беларусі<ref>[https://nn.by/?c=ar&i=232981 «Кіраваць працэсам»: Сяргей Дубавец даў першае інтэрв’ю ў якасці Вялікага майстра беларускай масонскай ложы]</ref>.
 
Друкаваўся ў зборніках «Дзень паэзіі», «З гісторыяй на Вы», «Вобраз», часопісах «Полымя», «Нёман», «Крыніца», у «Литературной газете». Напісаў прадмовы да кнігаў «Мур» Ж.-П. Сартра (1991), «Адвечным шляхам» І. Абдзіраловіча (1993), пераклаў гэты твор на рускую мову для «Нёмана».
 
== Узнагароды ==
Узнагароджаны медалем Літоўскай Рэспублікі [[Медаль Памяці 13 студзеня|«13 студзеня»]] за «''адвагу і самаадданасць, праяўленыя пры абароне незалежнасці Літвы''», [[Прэмія імя Алеся Адамовіча|медалем імя Алеся Адамовіча]] Беларускага ПЭН-цэнтра (1998) за аўтарскую праграму «Вострая брама» на «Радыё Свабода», [[Медаль 100да гадоўстагоддзя БНР|медалём 100 гадоў БНР]] [[Рада Беларускай Народнай РэспублікіБНР|Рады Беларускай Народнай Рэспублікі]]<ref>[https://www.svaboda.org/a/29838254.html Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100]</ref>.
 
Лаўрэат прэмій «[[Гліняны Вялес]]» (2005)<ref>[http://web.archive.org/web/20080603114508/p-bukinist.at.tut.by/html/viales.html Гліняны Вялес]</ref> і «[[Залаты апостраф]]» (2015; у намінацыі «проза» за кнігу «Вайна і мір. Справаздача»)<ref>[http://www.svaboda.org/content/apostraf/26838435.html Прэмію «Залаты апостраф» атрымалі Дубавец, Сільнова і Найдзёнаў]</ref>.
 
== Бібліяграфія ==
Радок 31 ⟶ 38:
 
== Спасылкі ==
* http://ivansaj.livejournal.com/ — блог С.Сяргея Дубаўца ў [[Жывы журнал|ЖЖ]]
* [http://szlachta.io.ua/album565507 Jurkau kutoczak — Юркаў куточак — Yury'sYury’s Corner. Дубавец чытае лекцыю пра «Майстроўню»]
 
{{Рэдактары «Нашай Нівы»}}
Радок 40 ⟶ 47:
[[Катэгорыя:Постаці беларускага літаратуразнаўства]]
[[Катэгорыя:Члены Беларускай спеўна-драматычнай майстроўні]]
[[Катэгорыя:Масоны]]
[[Катэгорыя:Лаўрэаты прэміі «Гліняны вялес»]]
[[Катэгорыя:Лаўрэаты прэміі «Залаты апостраф»]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Сяргей_Іванавіч_Дубавец"