Да канца [[1980-я|1980-х]] гадоў у краіне дзейнічала планавая эканоміка, пачынаючы з [[1988]] года пачаўся паступовы пераход да рыначнай эканомікі. Хуткі рост эканомікі пачаўся ў [[2000]] годзе, каліу 2000-х штогадовы рост склаў 6—7 %, адначасова колькасць замежных інвестыцый складаескладала каля 50 % [[Сукупны ўнутраны прадукт|ВУП]] (у [[2004]] годзе замежныя інвестыцыі склалі 5,7 млрд [[еўра]], €1780 на кожнага жыхара). Але нягледзячы на гэта краіна, разам з [[Малдова]]й і [[Сербія]]й, застаецца адной з самых бедных у [[Еўропа|Еўропе]]. Існуюць меркаванні, што рост эканомікі Албаніі, які можа вывесці яе на ўзровень, дастатковы для прыняцця Албаніі ў [[Еўрапейскі Саюз]] можа заняць да дваццаці гадоў. Да мільёна албанцаў працуюць за мяжой і адпраўленыя імі грашовыя сродкі з'яўляюцца важнай крыніцай прыбыткаў насельніцтва.
Значныя мінеральныя багаці краіны робяць прывабным развіццё здабываючайздабыўной галіны [[прамысловасць|прамысловасці]]. У наш час вядзецца здабыча [[хром]]у, [[медзь|медзі]], [[жалеза]], [[нікель|нікелю]], [[нафта|нафты]], [[прыродны газ|прыроднага газу]], [[вугаль|вуглю]] і [[баксіты|баксітаў]]. Каля возера [[Прэспа]] знаходзіцца адно з багацейшых радовішчаў прыроднага [[асфальт]]у.
Большую частку [[электрычнасць|электрычнасці]] краіна выпрацоўвае на гідраэлектрастанцыях. Тры найбуйнейшых ГЭС пабудаваны на Дрыне.
