|
'''Пажар у гарадскім аўтобусе 62-га маршрута''' здарыўся [[3 сакавіка]] [[1980]] года на развязцыскрыжаванні вуліц [[Вуліца Сталетава (Мінск)|Сталетава]] і [[Вуліца Філімонава (Мінск)|Філімонава]], [[Мінск]]. Паводле афіцыйных звестак загінулі 23 чалавекі, 9 уратаваліся.
== ХадаРазвіццё падзеяў ==
Падчас руху па [[Запарожская плошча, (Мінск)|Запарожскай плошчы]] (развязкаскрыжаванне [[Вуліца Сталетава (Мінск)|вуліцвуліцы Сталетава]] і [[Вуліца Філімонава (Мінск)|Філімонава]]) каляпрыкладна а 11-й гадзіныгадзіне рэйсавы аўтобус «[[Ikarus|Ікарус]]» маршрута № 62№62 вымушана спыніўся з-за аварыі: наперадзе перакулілася цыстэрна [[Бензавоз|бензавоза]]. Люк цыстэрны быў замацаваны [[шворан]]ам толькі з аднаго боку, таму [[бензін]] выліўся на асфальт. Заўважыўшы перакулены бензавоз, кіроўцы аўтамабіляў пачалі разварочвацца, а кіроўца аўтобуса адкрыў для выхада пасажыраў пярэднія дзверы.
Людзі, аднак, не спяшаліся адыходзіць далёка ад аўтобуса, спадзяючыся на тое, што рух неўзабаве ўзновіцца. Тым часам на плошчы з’явіўся «[[Масквіч, аўтамабіль|Масквіч]]» «[[Хуткая медыцынская дапамога|хуткай дапамогі]]». Імкнучыся аб’ехаць людзей, ён заўважыў, што трапіў у лужыну бензіну і рэзка затармазіў. Аўтамабіль заглух.
Пажар, найхутчэй, адбыўся ад іскры запальвання, калі кіроўца карэтымашыны «хуткай дапамогі» паспрабаваў завесці рухавік. У лічаныя імгненні аўтобус згарэў разам з пасажырамі. Загінулі таксама ўсе, хто стаяў на асфальце ў бензіне. Калі праз некалькі хвілін на месца здарэння прыехалі пажарныя, агонь быў патушаныпагашаны за 15 секунд, але выратоўваць не было каго. Тэмпература гарэння была такая, што ў аўтобусе поручні выгарэлі амаль да асновы:
{{пачатак цытаты}}
Пажар затушылізагасілі за 15 секунд. Уласна, тушыць было амаль няма чаго: акрамя чалавечых целаў у аўтобусе нічога не гарэла. Але тэмпература агню была высокая: поручні, напрыклад, абгарэлі ўшчэнт. Можна ўявіць, што засталося ад пасажыраў. Калі затушылізагасілі агонь, першае, што кінулася ў вочы, быў твар начальніка варты. ВыявуМаску жаху, што застыла на твары пажарнага, я памятаю дагэтуль. І ніводны фільм жахаў нават блізка не здолее перадаць карціну, што адкрылася нашым вачам.
{{арыгінал|ru|Пожар потушили за 15 секунд. Собственно, тушить было практически нечего: кроме человеческих тел в автобусе ничего не горело. Но температура огня была высокая: поручни, к примеру, обгорели почти до основания. Можете представить, что осталось от пассажиров. Когда огонь был потушен, первым, что бросилось в глаза, стало лицо начальника караула. Маску ужаса, застывшую на лице пожарного, я помню до сих пор. И ни один фильм ужасов даже близко не может передать картину, которая открылась нашим глазам}}
{{канец цытаты|крыніца=Олег Гавдурович «Огни большого города» // «[[БелГазета]]» <small>20 кастрычніка 2003</small>}}
Загінулі 23 чалавекі (у тым ліку кіроўца аўтобуса). Уратаваліся 9 пасажыраў, якія здолелі выскакнуцьвыскачыць з аўтобуса, калі кіроўца адчыніў усе дзверы. Міліцыя і ўрачы адмовіліся пераносіць астанкірэшткі загінулых для транспарціроўкі ў [[морг]], гэтым давялося займацца пажарнікампажарным.
СмутакЖалоба з нагоды трагедыі абвешчаны не быўбыла абвешчана, улады замаўчалі трагедыю<ref>{{Артыкул|аўтар=Елена Анкудо|прозвішча=|імя=|суаўтары=|дата публікацыі=20 кастрычніка 2003|загаловак=Огни большого города|фармат=|выдавец=«[[БелГазета]]»|дата=7 лістапада 2010|мова=ru}}</ref>. З-за мяжы звесткі пра трагедыю падаваліся, у прыватнасці, радыёстанцыяй «[[Голас Амерыкі]]»<ref name="navinyby">{{Артыкул|аўтар=Виктор Федорович|прозвішча=|імя=|суаўтары=|дата публікацыі=3 лістапада 2010|загаловак=Лимиты на смерть и масштабы соболезнования|фармат=|назва праекту=Общество|выдавец=«Белорусские новости»|дата=7 лістапада 2010|мова=ru}}</ref>.
== Наступствы ==
Вінаватымі ў трагедыі прызналі кіроўцаў бензавоза і «Масквіча», іх асудзілі на 12 і 5 гадоў пазбаўлення волі адпаведна. Праз паўтарапаўтары годагады пасля вызвалення кіроўца бензавоза памёр.
Дзяржава ўзяла на сябе выдаткі па арганізацыі пахаванняў загінулых. Тым, хто застаўся ў жывых і меў патрэбу ў паляпшэнні жыллёвых умоў, выдзелілі кватэры і сплацілі па тры тысячы рублёў.
Гарадскія ўлады дзеля пазбягання падобных аварый прынялі рашэнне абмежаваць рух бензавозаў па Мінску і зачыніць шэраг [[Аўтазаправачная станцыя|АЗС]], што знаходзіліся ў нэпасрэднай блізасціблізкасці да жылога сектара.
{{Зноскі}}
| 