Янка Гінько

Янка Гінько (3 студзеня 1912 — 1980-я) — беларускі грамадскі і вайсковы дзеяч. Удзельнік дэсанту батальёна Дальвіц

Янка Гінько
Род дзейнасці	грамадскі і вайсковы дзеяч
Дата нараджэння	3 студзеня 1912(1912-01-03)
Месца нараджэння	Загор’е, Дзісенскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	1980-я
Альма-матар	Варшаўская палітэхніка (1939)
Партыя	Беларуская незалежніцкая партыя
Член у	Беларуская народная самапомач

Біяграфія

Нарадзіўся 3 студзеня 1912 г. У 1939 г. скончыў Варшаўскую палітэхніку па спецыяльнасці інжынера геадэзіі. У 1940—1941 гадах працаваў па сваёй спецыяльнасці ва ўсходняй Беларусі.

Пасля пачатка нямецкай акупацыі працаваў старшынёй Беларускай народнай самапомачы ў Глыбокім. Быў сябрам Цэнтральнага Камітэту падпольнай Беларускай Незалежніцкай Партыі, стаў кіраўніком палітычнай рэферэнтуры БНП. Уступіў да Беларускай краёвай абароны, атрымаў чын лейтэнанта.

У 1944 г. адмовіўся працаваць намеснікам прэзідэнта Беларускай Цэнтральнай Рады ў Слуцку. 27 чэрвеня 1944 г. удзельнічаў у Другім Усебеларускім кангрэсе.

Пасля эвакуацыі з Усходняй Прусіі летам 1944 г далучыўся да батальёна «Дальвіц». 17 лістапада 1944 г. дэсантаваўся ў раёне Ліды. У снежні таго ж года трапіў у палон НКУС. Праходзіў на працэсе кіраўніцтва Беларускай незалежніцкай партыі у Мінску ў 1946 г.. Янка Гінько быў асуджаны на 25 гадоў савецкіх канцлагераў.

У 1953 г. або 1954 г. трапіў на Інту. Вызваліўся пасля 1956 г., застаўся працаваць на Інце. Ажаніўся і з дапамогай жонкі атрымаў дазвол на пражыванне ў Маскве. Наведваў Беларусь.

Апошнія гады жыцьця моцна хварэў. Памёр у 1980-х гадах.

Літаратура

• Беларускі нацыяналізм: Даведнік / Уклад. Пятро Казак. — [Б. м. і г. в.]: Голас края;

Спасылкі

• Сяргей Ёрш. Варшаўскае дасье генэрала Вітушкі