Вінцэнт Рэут: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 5:
 
== Біяграфія ==
Род Рэутаў гербу [[Герб «Газдава»|«Газдава»]] вядомы ў Полацкім павеце з пачатку [[XVI]] ст. У 1827—1834[[1827]]—[[1834]] гадахгг. В. Рэут служыў у Віцебскім губернскім упраўленні, затым у Дваранскім дэпутацкім сходзе. У 1830-х гадах меў добрае матэрыяльнае становішча, купіў маёнтак [[Мосар]] на 233 душы, у 1839—1842[[1839]]—[[1842]] гадахгг. быў маршалкам шляхты [[Полацкі павет |Полацкага павета]]. Да 1860-х гадоў маёмасць страціў. Перад паўстаннем[[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстаннем 1863—1864 гг.]] жыў у маёнтку Сасноўскіх [[Усвіца (Ушацкі раён)|Усвіцы]] паблізу [[Вёска Рукшаніцы|Рукшаніц]], часта наведваў маёнтак Камёнкаў Асінаўку<ref name="РадДрэв">''Кісялёў Г. В.'' Радаводнае дрэва… С. 85-103.</ref>. Часам граў на аргане ў Рукшаніцкім касцёле, у т.л. патрыятычныя мелодыі<ref name="РадДрэв"/>. Ездзіў па паветах і губернях, распаўсюджваў патрыятычную літаратуру, уладамі ацэньваўся як нелаяльны<ref name="РадДрэв"/>.
 
Пасля паўстання 1863—1864 гадоўгг. быў арыштаваны па справе Евы Камёнкі, абвінавачваўся ў нелаяльнасці і бунтарстве. Абвінавачванняў не прызнаў, паказваў, што ў час Паўстанняпаўстання быў у Полацку[[Полацк]]у і цяжка хварэў, паліцыя не здолела даказаць яго удзел. Хочучы спачатку адсудзіць В. Рэута да высылкі, затым да штрафу, урэшце, з-за адсутнасці ў яго грошай, вызвалілі пад нагляд паліцыі, пад якім ён заставаўся да [[1869]] годаг. Пры гэтым многія сваякі В. Рэўта ўдзельнічалі ў Паўстанніпаўстанні.<ref name="РадДрэв"/>
 
З перапіскі В. Рэута з [[І. Легатовіч]]ам стала вядома пра сустрэчы у [[1839]] годзег. беларускіх літаратараў у [[Санкт-ПецярбургуПецярбург]]у, [[Я. Баршчэўскі|Я. Баршчэўскага]], [[Р. Падбярэскі|Р. Падбярэскага]] і іншых, з [[Тарас Шаўчэнка|Тарасам Шаўчэнкам]].
 
== Творчасць ==
Літаратурнай дзейнасцю займаўся з 1840-х гадоў. Супрацоўнічаў з пецярбургскімі альманахамі «[[Rocznik Literacki]]» (рэдактар [[Рамуальд Андрэевіч Падбярэскі|Р. Падбярэскі]]) і «[[Niezabudka]]» (рэдактар [[Я. Баршчэўскі]]), з віленскім альманахам [[Rubon (1842)|«Rubon»]] (рэдактар [[К. Буйніцкі]]). Найбольш значны твор В. Рэута — вершаваная аповесць «Жонка», апублікавана ў 2-м томе «Rocznik Literacki» (1844).
 
{{зноскі}}