У [[пісьмовых дакументах]] Збляны ўпершыню згадваюцца ў [[кнізе грашовых раздачаў караля]] [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] (1447—92), дзе ён пакінуў у [[1492 г.]] такі запіс: ''«…Конюшку Станьцу рубль денег с вин у Острино у Миклаша Будковича, а другой рубль в Зблянах у Сестренца»''. 3 гэтага запісу вынікае, што Збляны былі [[велікакняжацкім дваром]] і знаходзіліся ў [[трыманні]] ў нейкага Сястрэнца. У [[1498 г.]] вялікі князь літоўскі [[Аляксандр Казіміравіч|Аляксандр]] выдаў пісару Ігнату прывілей на поле Старынкі ў [[Ізблянскім павеце]], з чаго вынікае, што Ізбляны нейкі час былі [[цэнтрам]][[павета]].
У першай палове XVI ст. Збляны заставаліся велікакняжацкім дваром: намеснікі лідскія і беліцкія былі адначасова намеснікамі зблянскімі. У [[1557]] г. маёнтак перайшоў [[род Радзівілаў|Радзівілам]].