Дагавор выклікаў абурэнне сярод дзеячаў [[Беларуская Народная Рэспубліка|Беларускай Народнай Рэспублікі]], таму [[20 кастрычніка]] [[1920]] года ў Рызе была праведзена [[Нацыянальна-палітычная нарада (1920)|Беларуская нацыянальна-патрыятычная канферэнцыянарада]], якая прыняла спецыяльную рэзалюцыю адносна Рыжскага дагавора 1920 года, у якой адзначалася, што «''РСФСР і Польшча, не маючы агульных межаў і бязлітасна спусташаючы дагэтуль Беларусь, змагаючыся на яе тэрыторыі, цяпер палічылі магчымым вырашаць лёс беларускага народа і распараджацца ягонымі землямі без удзелу яго прадстаўнікоў, ігнаруючы справядлівыя дамаганні беларускага народа і яго законнага ўрада, не дапусцілі да ўдзелу ў перамовах яго правамоцнай дэлегацыі''», а таксама што нягледзячы на пратэсты дэлегацыі БНР падпісалі дагавор з мэтай увесці ў зман беларускі народ і яго кіраўнікоў, прызнаючы незалежнасць Беларусі, але абыходзячы пытанне прызнання беларускага ўрада. Рэзалюцыя пастанаўляла лічыць дагавор неабавязковай для беларускага народа, і «ўсімі спосабамі і сродкамі працягваць барацьбу за незалежную Беларускую Народную Рэспубліку з усімі яе ворагамі».<ref>[http://www.praunik.org/kalandar/17 Калі Беларусі няма...] // www.praunik.org</ref>
Заключэнне дагавора вылілася ў хвалю пратэстаў у беларускім грамадстве, адным з якіх быў [[Слуцкі збройны чын]].
