Надмагілле Льва Сапегі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
KrBot (размовы | уклад)
др - ізаляваны артыкул
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
[[Файл:ChurchStMichaelVilnius6.jpg|thumb|Надмагілле Льва Сапегі і яго жонак]]
'''Надмагілле Льва Сапегі''' — ярусны [[надмагільны помнік]] [[Канцлер вялікі літоўскі|канцлера]] і [[Гетман вялікі літоўскі|гетмана вялікага літоўскага]] [[Леў Сапега|Льва Сапегі]] і дзвюх яго жонак, размешчаны ў [[вільня|віленскім]] [[касцёл Святога Міхаіла, Вільнюс|касцёле Святога Міхаіла]]. Надмагілле Льва Сапегі з'яўляеццаз’яўляецца адным з найбольш каштоўных помнікаў сакральнага скульптурнага мастацтва ранняга [[барока]]<ref name="Габрусь">[[Тамара Віктараўна Габрусь|Габрусь, Тамара Віктараўна]]. Паэзія архітэктуры : нарысы — эсэ / Т. Габрусь; [фота Ў. А. Багданава]. — Мінск: Беларуская навука, 2012. 279 с. ISBN 978-985-08-1426-5</ref>.
 
Надмагілле неаднароднае і стваралася ў некалькі этапаў: спачатку былі зроблены дзве пліты жонак, [[Альжбета Сапега|Альжбеты]], народжанай [[Радзівілы|Радзівіл]] (пам. [[1591]]), і Дароты, народжанай [[род Фірлеяў|Фірлей]] (пам. [[1611]]), пасля іх смерці, затым трэцяя, пасля смерці самога [[Леў Сапега|Льва Сапегі]] ў [[1633]] годзе. Гэтыя тры пліты былі ўключаны ў агульную кампазіцыю імпазантнага помніка, створанага таленавітым [[Паўночная Італія|паўночнаітальянскім]] скульптарам [[Себасцьян Сала|Себасцьянам Сала]]<ref name="СБС"/> ў [[1640-я|1640-х]] гг<ref name="Габрусь"/>. У выкананні надмагілля ўдзельнічалі і іншыя [[скульптар]]ы, якія працавалі ў яго майстэрні<ref name="СБС">{{крыніцы/Старажытнабеларуская скульптура|}}</ref>.
Радок 7:
[[Файл:Leŭ Sapieha. Леў Сапега (XIX) (4).jpg|міні|злева|Малюнак надмагілля. XIX ст.]]
[[Файл:ChurchStMichaelVilnius7.jpg|thumb|Рэльефная выява Льва Сапегі]]
Кампазіцыя помніка, які мае значныя памеры, вышыня складае каля 10 м, даволі складаныя, але ў ёй арганічна аб'яднаныаб’яднаны тры надмагільныя пліты з [[рэльеф]]нымірэльефнымі выявамі, тры чорныя [[мармур]]овыя дошкі з [[тэкст]]амітэкстамі, [[герб]]ы, атрыбуты воінскай славы і доблесці. Значнае месца ў вобразным ладзе помніка адводзіцца фігурам [[Святая Альжбета|Альжбеты]] і [[Святая Дарота|Дароты]] — патронам памерлых і сцэне спячых ля [[труна|труны]] [[воін]]аўвоінаў. Завяршаюць надмагілле фігуры [[Уваскрэсенне Ісуса Хрыста|ўваскрэслага]] [[Хрыстос|Хрыста]] і [[анёл]]аў на [[арка|арцы]] [[франтон]]а. Яны належаць разцу Себасцьяна Сала і адзначаны тонкасцю мадэліроўкі. Тры цэнтральныя рэльефы ў прафесійных адносінах больш слабыя і выкананы, відаць, іншымі майстрамі. Характар [[рэнесанс]]нага надмагілля тут мяняецца. У кампазіцыі адчуваецца [[барока|барочная]] [[экспрэсія]], якая праяўляецца ў багацці колеравых адценняў, складанасці і напружанасці сілуэта надмагілля, у разарванай арцы франтона, дзе змешчаны яўна несуразмерныя з ёй фігуры анёлаў<ref name="СБС"/>.
{{зноскі}}