'''Бабінец''' — пярэдняя частка культавага збудавання, прызначаная для жанчын, з'яўляўсяз’яўляўся часткаю асноўнага аб'ёмуаб’ёму пад хорамі. Часам бабінцам называлі прыбудову да храма з боку галоўнага [[фасад]]у, над якой узводзілі [[Званіца|званіцу]] — [[Крухта|крухту]].
На Беларусі вядомы з 11—12 ст. ([[Сафійскі сабор (Полацк)|Сафійскі сабор]] і [[Спаса-Праабражэнская царква (Полацк)|Спаса-Праабражэнская царква]] ў Полацку[[Полацк]]у). Пашыраны ў архітэктуры культавых пабудоў 15—18 ст. як частка аб'ёмуаб’ёму над [[хоры|хорамі]] (цэрквы ў в. [[Мураванкаўская царква-крэпасць|Мураванка]] Шчучынскага, [[Сынковіцкая царква-крэпасць|Сынковічы]] Зэльвенскага раёнаў Гродзенскай вобласці, касцёлы ў в. [[Дзераўнянскі касцёл|Дзераўная]] Стаўбцоўскага pаёнараёна Мінскай вобласці, [[Ішкалдскі Троіцкі касцёл|Ішкалдзь]] Баранавіцкага pаёна) або самастойны аб'ёмаб’ём, злучаны прамавугольным ці арачным праёмам з асноўным (цэрквы ў в. [[Яглевічы]] Івацэвіцкага, [[Здзітава (Жабінкаўскі раён)|Здзітава]] Жабінкаўскага раёнаў Брэсцкай вобласці). У кампазіцыі бабінец часам вылучаюць асобным верхам ці вежай[[вежа]]й-званіцай[[званіца]]й (цэрквы ў в. [[Вяжное]] Пружанскага, [[Рубель]] Столінскага раёнаў Брэсцкай вобласці).