Элізабет Олін: Розніца паміж версіямі

'''Элізабэт Олін''' ({{ДН|8|12|1740}}, [[Стакгольм]] — {{ДН|26|3|1828}}, [[Стакгольм]]) — адназадна з першых прафесійных спевячак Швецыі і першая у Швецыі оперная прымадона. Яна была спявачкай, актрысай і кампазітарам. Разам з Фрэдрык Лёф яна была самай паспяховай актрысай жаночага полу ў 18 стагоддзі ў Швецыі.

Маці Элізабэт, Ліза Сёдэрман-Лілстром, была спявачкай і акторкай, прымадонай на сцэне ў тэатры Сторы БоллхусетБолхусет і членам праўлення тэатра, а яе бацька, ПеттерПетэр ЛіллстрёмЛілстром, быў музыкам у аркестры тэатра. Яна дэбютавала на сцэне ў якасці дзіцячага акцёра ў п’есе «Сірын» з боку сваёй маці ў 1747 годзе. Калі ў 1753—1754 гадах шведская тэатральная група была звольненая, яна стала вядомай як канцэртная спявачка. Такім чынам, яна павінна была дэбютаваць ў 1750-х гадах, але яе імя не было пацверджана яшчэ некалькі год. Яна вядомая як вучаніца італьянскай опернай спявачкі Джавані Крочэ, якая тады працавала ў Стакгольме. У 1761 годзе яна была ўпершыню была пацверджана ў якасці канцэртнай спявачкі на канцэрце Фердынанда Зеллбелла. Яна апублікавала сваю ўласную кампазіцыю ў 1768 годзе. Яна з’яўлася часткай Густавіады, гэта быў гераічнаегераічны верш у дванаццаці песнях. Эрык СкьёльдебрандСкьёльдэбранд, дзе шведскія кампазітары ўнеслі свае творы ў калекцыю з дванаццаці твораў; яе ўклад быў песняй нумар восем.

Як канцэртная спявачка, яе імя з’яўляецца 15 кастрычніка 1769 года, калі яна выступіла на канцэрце, які быў дадзены ў падтрымку прыдворнай капэлы яе бацькі ПеттераПетэра ЛіллстрёмаЛілстрома ў Ріддархусеце. Пазней яна з’явілася на штогадовых канцэртах масонства. Яна з’яўлялася ва ўсіх кавалерыйскіх канцэртах 1769—1770 гг.

5 снежня 1782 года Олін была абрана членам № 85 у Каралеўскай музычнай акадэміі. Такім чынам, янаі стала першай жанчынай у акадэміі. Олін папрасілапапрасілася сысці з Оперы ў 1782 годзе і сышла ў адстаўку толькі ў 1784 годзе. Прычынай, павінна быць, былі адносіны дачкі са Стенбаргам. Фармальна яна заставалася ў прафесіі да 1803 года, але на самой справе не з’яўлялася, за выключэннем некалькіх гастроляў. Яе запрасілі выступіць на вяселлі караля ў 1797 годзе. 27 лютага 1808 года яна зрабіла сваё апошняе публічнае выступленне, калі выканала арыю ТраеттыТраеты на канцэрце ў РиддархусетеРыдархусете пры ўдзеле ХаффнераХафнера, канцэртмайстра Мюлера, Жанет ВасселіўсВаселіўс і піяністкі Караліны СтенборгСтэнборг, якая дэбютавала ў НоррчёпінгеНарчопінге ва ўзросце дзесяці гадоў у 1804 годзе ў карысць Карла СтенборгаСтэнборга, які спяваў у апошні раз.

Незадоўга да сваёй смерці ў 1828 году Олін асабіста з’явілася да вядомай опернай спявачцы АнжаліцыАнжалікі Каталані, якая, як казалі, была ўражаная яе здольнасцямі.