Братоша: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др ст., удакл.
Радок 1:
'''Братоша (Братош, Братша) Кайлутавіч''' (упам. з 1370-х — да 1414) — набліжаны баярын [[Вітаўт]]а.
 
Родапачынальнік [[Род Зяновічаў|Зяновічаў]]. Паводле генеалагічнага падання XVI ст., Зяновічы выводзілі сябе ад сербскага ці малдаўскага [[дэспат]]а, т.б. намесніка правінцыі, які з'ехаў у ВКЛ на службу да вял.кн. Вітаўта. Паводле [[Рымвідас Петраўскас|Рымвідаса Петраўскаса]] лічыць, што паданне можамагло мець гістарычную аснову, бо імя Братоша і праўда было характэрнахарактэрным для сербаў, а княжацкае паходжанне тлумачыць знаходжаннедалучэнне Братошы сяродда [[ВКЛ|вялікалітоўскай]] эліты. Праўда, імя Братоша не сустракаецца сярод сербскай арыстакратыі, толькі ў простанароддзіпростанароддзя, аі арыстакраты пры неабходнасці звычайна эмігравалі звычайна на Захад, у Венгрыю ціабо Венецыю.
 
У 1370-я гады быў радцам кн. [[Андрэй Полацкі|Андрэя Альгердавіча]], у т.л. у 1370—1377 годзегадах сведкам яго дарчай граматы на сяло Семянцова баярам Фёдару і Дзмітрыю, родапачынальнікам Корсакаў<ref>Кузьмин А. В. Опыт комментария…</ref>. У снежніСнежнем 1388 года разам з панам Мінігайлам і кн. Юрыем Кажушнам ездзіў у Маладзечна каб засведчыць прысягу кн. [[Дзмітрый Альгердавіч|Дзмітрыя Альгердавіча]] польскаму каралю Уладзіславу Ягайле{{sfn|Лицкевич|2014|с=53.}}. У 1388 -- пачатку 1389 года ездзіў разам з кн. [[АльгімонтІван Альгімонтавіч Гальшанскі|АльгімонтамІванам Альгімонтавічам]] паслом кн. [[Лугвен Альгердавіч|Лугвена Альгердавіча]] ў Ноўгарад Вялікі{{sfn|Лицкевич|2014|с=53.}}.
 
У 1387-1392 годзе сярод іншых баяраў паручылісяпаручыўся кн. Скіргайлу за Грыдку Канстанцінавіча{{sfn|Лицкевич|2014|с=53.}} і, тады ж Братоша атрымліваеатрымаў ад караля Ягайлы [[Глыбокае]]. Браў удзел у падрыхтоўцы і падпісанні Салінскага дагавора (1398){{sfn|Лицкевич|2014|с=53.}}. Пасля прыходу да ўлады вял.кн. Вітаўта, да 1404 года быў у яго радзе. У 1399 годзе па даручэнні вял.кн. Вітаўта суправаджаў пасланнікаў з Рыгі ў Полацк{{sfn|Лицкевич|2014|с=53.}}. Напэўна, у часы вял.кн. Вітаўта ўладанні Братошы перайшлі са складу Полацкай зямлі ў склад Віленскага ваяводства.
 
Не згадваецца ў ліку літоўскіх паноў, якія ў 1413 годзе прынялі польскія гербы ў Гарадле, што можа сведчыць пра праваслаўнае веравызнанне, але магчыма Братоша памёр да гэтага часу, бо ў 1414 годзе яго сын Зяновій атрымаў ад вял.кн. Вітаўта пацвярджэнне правоў на бацькоўскія маёнткі.
 
Валодаў [[Старая Мыш|Мышшу]], [[Паставы|Паставамі]] з вялікім абшарам адда р. Дзісны даі мяжы тагачаснай Полацкай зямлі, а таксама Глыбокім. Меў сыноў Івашку і Зяновія (вядомыя з 1396).
 
Магчыма, служыў яшчэ вял.кн. [[Альгерд]]у і ездзіў яго паслом у Арду. Прынамсі ў Прастраннай рэдакцыі «Сказання пра Мамаева пабоішча» наўгародскага паходжання, як паказана С. М. Азбелевым, згадваецца літоўскі пасол '''Барцяш''', чэх паходжаннем, які напярэдадні Кулікоўскай бітвы ездзіў да Мамая і потым адгаворваў Альгерда ад саюзу з ім, за што Альгерд хацеў забіць Брацяшаяго. НаАльгерд праўдзе ж Альгерджа памёр у 1377 годзе, за некалькі гадоў да бітвы, хоць і насамрэчпраўда падтрымліваў сувязі з Ардой.
 
{{зноскі}}