Эрнэст Рэзерфорд: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
вікіфікацыя
вікіфікацыя
Радок 39:
Рэзерфорд планаваў займацца дэтэктарам радыёхваль ці хваль Герца, здаць экзамены па фізіцы і атрымаць ступень магістра. Але ў наступным годзе аказалася, што дзяржаўная пошта Вялікабрытаніі вылучыла грошы Марконі на гэту ж самую працу і адмовілася яе фінансаваць у [[Кавендышская лабараторыя|Кавендышскай лабараторыі]]. Паколькі стыпендыі бракавала нават на ежу, Рэзерфорд змушаны быў пачаць працаваць рэпетытарам і асістэнтам у Дж. Дж. Томсана па тэме вывучэння працэсу іанізацыі газаў пад дзеяннем [[рэнтгенаўскае выпрамяненне|рэнтгенаўскіх праменяў]]. Разам з Дж. Дж. Томсанам Рэзерфорд адкрывае з'яву насычэння току пры іанізацыі газу<ref name=kapitsa1938/>.
 
У 1898 годзе Рэзерфорд адкрывае [[альфаАльфа-часціцычасціца|альфа-]] і [[Бэта-часціца|бэта-прамяні]]. Праз год [[Поль Ульрыш Віяр|Поль Віяр]] адкрыў [[гама-выпраменьванне]] (назва гэтага тыпу іанізавальнага выпрамянення, як і першых дзвюх, прапанавана Рэзерфордам).
 
З лета 1898 года навуковец робіць першыя крокі ў даследаванні толькі што адкрытага [[радыеактыўнасць|з'явы радыеактыўнасці]] урану і торыю. Восенню Рэзерфорд па прапанове Томсана, пераадолеўшы конкурс у 5 чалавек, займае пасада прафесара [[Універсітэт Мак-Гіла|ўніверсітэта Мак-Гіла]] у Манрэалі (Канада) з акладам 500 фунтаў стэрлінгаў ці 2500 канадскіх долараў у год. У гэтым універсітэце Рэзерфорд плённа супрацоўнічае з [[Фрэдэрык Содзі|Фрэдэрыкам Содзі]], у той час малодшым лабарантам хімічнага факультэта, пасля (як і Рэзерфорд) нобелеўскім лаўрэатам па хіміі (1921 г.). У 1903 годзе Рэзерфорд і Содди высунулі і давялі рэвалюцыйную ідэю пра ператварэнне элементаў падчас радыеактыўнага распаду.