Дынама (стадыён, Мінск): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 19:
 
== Гісторыя ==
Стадыён быў афіцыйна адкрыты 12 чэрвеня 1934 года. Уласнікам арэны з’яўляўся Мінскі абласны савет фізкультурна-спартыўнага таварыства «Дынама». Першапачаткова трыбуны ўмяшчалі 10 тысяч чалавек. Стадыён хутка стаў самым наведвальным спартыўным аб’ектам БССР, і неўзабаве паўстала патрэба ў павелічэнні яго ўмяшчальнасці. Таму ў 1937—1939 гадах была праведзена першая рэканструкцыя, у выніку якой колькасць месцаў для гледачоў павялічана на 12 000.
Стадыён быў афіцыйна адкрыты [[12 чэрвеня]] [[1934]] года, рэканструяваны ў [[1939]] годзе, разбураны ў час [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]], адноўлены ў [[1954]] г. Асноўныя збудаванні ў час [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] разбураныя.
 
Падчас [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]] стадыён быў разбураны — захаваліся толькі рэшткі трыбун. Астатнія спартыўныя збудаванні былі цалкам знішчаны. Аднаўленне стадыёна пасля вайны пачалося ў 1946 годзе. Першы футбольны матч на «Дынама» прайшоў 12 чэрвеня 1948 года, аднак будаўніцтва вялося яшчэ да 1954. Над праектам працавалі архітэктары В. Вальфензон, М. Колі, М. Паруснікаў, С. Сатунц, Е. Шаркова і Н. Шміт. Пасля заканчэння будаўніцтва трыбуны спартыўнай арэны ўмяшчалі 35 тысяч гледачоў.
Новы стадыён пабудаваны ў [[1947]]—[[1954]] гг. (дойліды [[М. Колі]], [[М. Паруснікаў]] і інш.). Належаў Мінскаму абласному савету фізкультурна-спартыўнага таварыства «Дынама».Спачатку гэта была футбольная арэна з васьмю бегавымі дарожкамі, сектарамі для скачкоў, кідання молата, кап’я, дыска і штурхання ядра і аднабаковымі трыбунамі. Плошча разам з паркавай часткай 12 га. Потым зробленыя кальцавыя трыбуны на 35 тыс. месцаў, на тэрыторыі парку — пляцоўкі ўсесаюзнага фізкультурна-спартыўнага таварыства «Спартак» з комплексам дапаможных памяшканняў. Рэканструяваны ў [[1978]]—[[1980]] гг. (дойліды [[С. Баткоўскі]], [[М. Гаўхфельд]], [[Л. Гельфанд]], [[Ю. Спясіўцаў]]) да [[Летнія Алімпійскія гульні 1980|Алімпійскіх гульняў 1980]] г. для спаборніцтваў па футболе. Дабудаваная заходняя трыбуна, павялічана колькасць месцаў на трыбунах (больш за 50 тыс.). Вакол футбольнага поля — восем бегавых дарожак.
 
У 1978—1980 гады напярэдадні ХХII летніх [[Алімпійскія гульні|Алімпійскіх гульняў]] стадыён быў рэканструяваны спецыяльна для правядзення матчаў адборачнага футбольнага турніру Алімпіяды. Аўтары праекта — архітэктары С. Баткоўскі, М. Гаўхфельд, Л. Гельфанд і Ю. Спясіўцаў. Да галоўнага старту чатырохгоддзя на «Дынама» ўстаноўлены новае табло і асвятляльныя мачты, надбудаваны другі ярус трыбун (умяшчальнасць павялічана да 50 000), абсталяваны ложы для прэсы і спецыяльнае памяшканне для допінг-кантролю. У 1999 годзе на трыбунах былі ўсталяваныя пластыкавыя сядзенні, у выніку чаго колькасць месцаў для гледачоў скарацілася да 34 тысяч.
[[19 лютага]] [[1989]] года на стадыёны адбыўся першы ў Беларусі апазіцыйны «мітынг у падтрымку [[перабудова|перабудовы]]», дазволены ўладамі. Мітынг, арганізаваны аргкамітэтам [[Беларускі народны фронт «Адраджэньне»|БНФ]] і Канфедэрацыяй беларускіх суполак (каля 100 моладзевых нацыянальна-дэмакратычных арганізацый, у тым ліку «[[Талака (таварыства)|Талака]]», «[[Тутэйшыя, суполка|Тутэйшыя]]»), сабраў каля 40 000 чалавек. З прамовамі выступілі [[Сяржук Сокалаў-Воюш]], [[Зянон Пазняк]], [[Віктар Івашкевіч]], [[Сяржук Вітушка]], [[Вячаслаў Жыбуль]].
 
== Рэканструкцыя ==
[[Выява:Interior view of Dynamo Stadium (Minsk, Belarus) — Внутренний вид стадиона Динамо (Минск, Беларусь) 2018 1.jpg|thumb|300px|Унутраны выгляд стадыёна пасля рэканструкцыі.]]
Рэканструкцыя комплексу выконваецца ў адпаведнасці з указам №  220 ад 16 мая 2014 года. Мінгарвыканкам прапанаваў зрабіць з стадыёна «Дынама» Нацыянальны алімпійскі стадыён.
 
У 2012 годзе пачалася рэканструкцыя, у выніку якой умяшчальнасць трыбун будзе разлічана на 22 246 гледачоў. Планавалася, што ў 2018 годзе стадыён зможа прыняць фінал Лігі Еўропы. Ажыццяўляць работы па рэканструкцыі было даручана венгерскай кампаніі «Грабаплан». Аднак заказчык (Мінгарвыканкам) ад вугорскага праекта адмовіўся і прызначыў новы конкурс. Падрадчыкам назвалі нямецкую фірму GMP, якой заплацілі за прапанаваны праект рэканструкцыі 40 тысяч даляраў. Але праект апынуўся занадта дарагім, для яго рэалізацыі патрабавалася 180—190 мільёнаў еўра. Ад гэтага праекта таксама адмовіліся.