199 605
правак
→Біяграфія: вікіфікацыя
(→Біяграфія: вікіфікацыя) |
|||
|
Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] года ў вёсцы Цасарка (зараз [[Укмяргскі раён|Укмяргскага раёна]] [[Вільнюскі павет|Вільнюскага павета]]). Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] і паступіў у [[Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|Пецярбургскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіная ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў [[1861]] годзе быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідскі павет (Расійская імперыя)|Лідскага павета]].
Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. [[8 лютага]] [[1863]] года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле [[Маніфест 22 студзеня|маніфест паўстанцаў]]. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел [[Людвік Нарбут|Людвіка Нарбута]]. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору спачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста [[Міхаіл Мікалаевіч Мураўёў-Віленскі|Міхаіл Мураўёў]] замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў [[
== Ушанаванне ==
| |||