Леанід Ільіч Брэжнеў: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Літаратура: "тайные пружіны" ў артыкуле не спатрэбіліся
→‎Біяграфія: вікіфікацыя
Радок 174:
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў Каменскім [[Екацерынаслаўская губерня|Екацерынаслаўскай губерні]] (цяпер горад [[Горад Кам'янскэКам’янскэ]] [[Днепрапятроўская вобласць|Днепрапятроўскай вобласці]] [[Украіна|Украіны]]) ў сям’і Іллі Якаўлевіча Брэжнева (1874—1930) і Наталлі Дзянісаўны Мазалавай (1886—1975). Яго бацька і маці нарадзіліся і да пераезду ў Каменскае пражывалі ў с. [[Сяло Брэжнева|Брэжнева]] (цяпер [[Курскі раён|Курскага раёна]] [[Курская вобласць|Курскай вобласці]]). Брат — Брэжнеў Якаў Ільіч (1912—1993). Сястра — Брэжнева Вера Ільінічна (1910—1997).
 
У розных афіцыйных дакументах, уключаючы [[пашпарт]], нацыянальнасць Л. І.Леаніда Брэжнева паказвалася як [[украінец]] або рускі (гл. раздзел ''«Дакументы»'' гэтага артыкула).
 
У [[1915]] годзе быў прыняты ў класічную гімназію, якую скончыў у 1921 годзе. З [[1921]] года працаваў на [[Курск]]ім маслабойным заводзе. У [[1923]] годзе ўступіў у камсамол. Скончыў Курскі <!-- (Пры паступленні землеўпарадкавальны) -->каморніцка-меліярацыйны тэхнікум (1923—1927) і [[Днепрадзяржынскі металургічны інстытут]] ([[1935]]).
Радок 182:
У Днепрадзяржынску Леанід Брэжнеў жыў у сціплым двухпавярховым, на чатыры кватэры доме № 40 на праспекце Пеліна. Цяпер яго называюць «Лёнін дом». Па словах яго былых суседзяў, вельмі любіў ганяць галубоў з галубятні, якая стаяла ў двары (цяпер на яе месцы гараж). Апошні раз ён наведаў сваё радавое гняздо ў 1979 годзе, сфатаграфаваўся з яго жыхарамі на памяць<ref>[http://zador.com.ua/news.php?id=67373&cat=29 В Днепродзержинске Леонид Брежнев подчистил биографию]</ref>.
 
Пасля заканчэння ў [[1927]] годзе тэхнікума атрымаў кваліфікацыю каморніка 3-га разраду і працаваў землеўсаветнікам: некалькі месяцаў у адным з паветаў [[Курская губерня|Курскай губерні]], потым у [[Коханаўскі раён|Коханаўскім раёне]] [[Аршанская акруга|Аршанскай акругі]] БССР (цяпер [[Талачынскі раён]])<ref>[http://sb.by/post/29433/ Бабий бунт против Брежнева]</ref>.
 
У [[1927]] годзе ажаніўся. У сакавіку таго ж <!-- 1928 --> года быў перакінуты на [[Урал]], дзе працаваў: землеўсаветнікам, загадчыкам раённым зямельным аддзелам, намеснікам старшыні Бісерцкага райвыканкама [[Уральская вобласць, РСФСР|Уральскай вобласці]] ([[1929]]—[[1930]]), намеснікам начальніка Уральскага абласнога зямельнага кіравання. У верасні [[1930]] года з’язджае і паступае ў [[Маскоўскі інстытут машынабудавання імя М. І. Калініна]], а ўвесну [[1931]] года пераводзіцца студэнтам на вячэрні факультэт [[Днепрадзяржынскі металургічны інстытут|Днепрадзяржынскага металургічнага інстытута]], і адначасова з вучобай працуе качагарам-слесарам на заводзе.
Радок 195:
[[Выява:Brezhnev 1942.jpg|thumb|250px|left|[[Брыгадны камісар]] Брэжнеў (крайні справа) у [[1942]] годзе, уручае [[партбілет]]]]
 
З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны прымае ўдзел у мабілізацыі насельніцтва ў Чырвоную Армію, займаецца эвакуацыяй прамысловасці, затым на палітычных пасадах у дзеючай арміі: намеснік начальніка палітуправы [[Паўднёвы фронт, (Вялікая Айчынная вайна)|Паўднёвага фронту]]. Будучы брыгадным камісарам, пры скасаванні інстытуту ваенных камісараў у кастрычніку [[1942]] года замест чаканага генеральскага звання быў ​​атэставаны палкоўнікам<ref>Предположительно причиной тому являлся донос Е. А. Айзона. См. [http://iz.com.ua/2006/12/19/stalingradskie-poxozhdenija-bravogo-politrabotnika/].</ref>.
 
{{пачатак цытаты}} Чарнавой працы цураецца. Вайскоўскія веды вельмі слабыя. Многія пытанні вырашае як гаспадарнік, а не як [[палітработнік]]. Да людзей ставіцца не аднолькава роўна. Схільны мець любімчыкаў. {{канец цытаты|крыніца=З характарыстыкі ў асабістай справе (1942)}}
Радок 213:
[[Выява:Iranbrezhnev1963.jpg|thumb|right|250px|<small>Прэзентацыйны буклет з [[паштовая марка|паштовымі маркамі]] [[Іран]]а, прысвечаных візіту Старшыні Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР Л. І. Брэжнева ў Іран, лістапад [[1963]] года. Абмежаваны падарункавы тыраж для членаў савецкай дэлегацыі. Першы ў свеце малюнак Брэжнева на паштовых марках.</small>]]
 
З лета 1950 першыг. сакратарбыў вылучаны першым сакратаром ЦК Кампартыі Малдовы, па кастрычнік 1952 года, калі на [[XIX з'езд КПСС|XIX з’ездзе партыі]] ён упершыню абіраецца членам ЦК, а на пасляз’ездаўскім пленуме ЦК абіраецца сакратаром ЦК і кандыдатам у члены [[Палітбюро ЦК КПСС|Прэзідыума ЦК партыі]], таксама член [[Сталыя камісіі пры Прэзідыуме ЦК КПСС, 1952-1953|пастаянных камісій пры Прэзідыуме ЦК]] для замежных спраў і па пытаннях абароны (у апошняй з 19.11.1952). Са [[Смерць Сталіна|смерцю Сталіна]] ў сакавіку [[1953]] года Брэжнеў вызвалены ад абедзвюх пасад і прызначаны начальнікам палітуправы Ваенна-марскога міністэрства. Па сцвярджэнні [[Млечын]]а, у тым жа месяцы адбылося аб’яднанне Ваеннага і Ваенна-Марскога Міністэрстваў для ўтварэння Міністэрства абароны, былі аб’яднаны і іх палітычныя органы, і Брэжнеў застаўся без працы<ref name=ReferenceA>{{cite web|url=http://m.tululu.ru/bread_13404_139.xhtml|title=Брежнев - Млечин Леонид, стр. 139|accessdate=2013-03-02|archiveurl=http://www.webcitation.org/6EzJ7fn7F|archivedate=2013-03-09}}</ref>.
 
У маі Брэжнеў звярнуўся з лістом да Малянкова з просьбай накіраваць яго на працу ў партарганізацыі Украіны<ref name=ReferenceA />. Загадам міністра абароны № 01608 21 мая Брэжнеў быў вернуты ў кадры Савецкай арміі.
Радок 221:
З 21 мая 1953 па 27 лютага 1954 года намеснік начальніка Галоўнага палітычнага ўпраўлення Савецкай Арміі і Ваенна-марскога флоту. Генерал-лейтэнант (4.8.1953).
 
У [[1954]] годзе па прапанове [[Мікіта Сяргеевіч Хрушчоў|М. С. Хрушчова]] пераводзіцца ў [[Казахская ССРСавецкая Сацыялістычная Рэспубліка|Казахстан]], дзе спачатку працуе другім, а з [[1955]] года першым сакратаром ЦК кампартыі рэспублікі.
 
Сакратар ЦК КПСС па абароннай прамысловасці ў 1956—1960 гадах, у 1956—1957 гадах кандыдат у члены Прэзідыума ЦК КПСС і з 1957 года член Прэзідыума (c 1966 — Палітбюро) ЦК КПСС.