Вікіпедыя

Нарымонт Гедзімінавіч: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др афармленне, структура
Радок 1:
{{Дзяржаўны дзеяч
| імя = Нарымант
| арыгінал імя =
| выява = Narymunt.PNG
| шырыня =
| подпіс = Партрэтная фантазія польскага мастака XVIII стагоддзяст.
| пасада = [[Князь полацкі]]
| перыядпачатак = 1335
| перыядканец = 1345
| папярэднік = [[Воін, князь полацкі|Воін]]
| пераемнік = [[Андрэй Альгердавіч]]
| пасада_2 = [[Князь пінскі]]
| перыядпачатак_2 =
| перыядканец_2 = 1348
| папярэднік_2 = [[Гедзімін]]
| пераемнік_2 = [[МіхаілВасіль Нарымонтавіч]]
| дата нараджэння = каля [[1294]]
| месца нараджэння =
| дата смерці = 2.02.1348
| месца смерці =
| род = [[Гедзімінавічы]]
| бацька = [[Гедзімін]]
| маці =
| муж =
| жонка =
| дзеці =
| аўтограф =
}}
'''Нарымонт-Глеб Гедзімінавіч''' (''Нарымунт'', ''Нарымант''; ~[[1295]] — [[2 лютага]] [[1348]]) — князь полацкі ([[1336]]—[[1345]]1333/1334—1345). Другі сын [[Гедзімін]]а ад першага шлюбу.
 
Другі сын вял.кн. [[Гедзімін]]а. Упершыню згадваецца пад 1331 года, калі Гедзімін затрымаў на [[Валынь|Валыні]] наўгародскага архіепіскапа Васіля і адпусціў толькі з умовай абрання Нарымонта [[Князі наўгародскія|князем у Ноўгарадзе]].
Упершыню згадваецца ў [[1331]], калі Гедзімін затрымаў на [[Валынь|Валыні]] наўгародскага архіепіскапа Васілія, адпусціўшы з умовай абрання Нарымонта [[Князі наўгародскія|князем Вялікага Ноўгарада]]. Прыбыў у [[Горад Ноўгарад Вялікі|Ноўгарад]] у кастрычніку [[1333]], атрымаў у кармленне [[Горад Ладага|Ладагу]], [[Горад Арэшак|Арэшак]], [[Горад Карэла|Карэлу]], палову [[Горад Капор'е|Капор’я]]. Каля [[1335]] паехаў з Ноўгарада, хутчэй за ўсё, каб заняць полацкі сталец пасля смерці князя [[Воін Полацкі|Воіна]]. Пакінуў у Ноўгарадзе замест сябе сына [[Аляксандр Нарымонтавіч|Аляксандра]]. У [[1338]] адмовіўся прыехаць на дапамогу наўгародцам для адбіцця шведскай агрэсіі і нават адклікаў Аляксандра з Арэшка. Намеснікі Нарымонта, аднак, заставаліся ў Арэшку да [[1348]]. Каля [[1338]] разам з полацкім епіскапам [[Рыгор I, епіскап полацкі|Рыгорам I]] падпісаў дагавор з [[Горад Рыга|Рыгай]].<ref>Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся [[1330]].</ref> Ускосна згадваецца як полацкі кароль у дагаворы [[Смаленская зямля|Смаленска]] з Рыгай (~[[1340]]). Паводле [[Летапісец вялікіх князёў літоўскіх|Летапісца вялікіх князёў літоўскіх]] па Гедзіміне атрымаў [[Пінскае княства]] «''зо всеми околичностями над Припетю рекою аж до Днепра''», якое заставалася і за яго нашчадкамі — [[Нарымонтавічы|Нарымонтавічамі]] да канца [[XIV стагоддзе|XIV ст.]] Пад час міжкняжання ([[1341]]—[[1345]]) быў буйнейшым землеўладальнікам і, відаць, самым уплывовым князем [[ВКЛ]]. Супраць яго і [[Яўнут Гедзімінавіч|Яўнута]] выступілі браты [[Альгерд]] і [[Кейстут]], пасля заняцця Альгердам вялікакняскага стальца (1345) Нарымонт уцёк да хана [[Залатая Арда|Залатой Арды]] [[Джанібек]]а, а Альгерд перадаў Полацкае княства свайму сыну [[Андрэй Альгердавіч|Андрэю]]. Нарымонт вярнуўся ў ВКЛ каля [[1346]], у [[1347]] годзе браў удзел у паходзе супраць [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскага ордэна]], загінуў у [[бітва на Стрэве, 1348|бітве на рацэ Стрэве (2.2.1348)]].
 
Прыбыў у [[Ноўгарад]] кастрычнікам 1333 года, атрымаў у кармленне [[Горад Ладага|Ладагу]], [[Горад Арэшак|Арэшак]], [[Горад Карэла|Карэлу]] і палову [[Горад Капор'е|Капор’я]]. Каля [[1335]] паехаў з Ноўгарада, хутчэй за ўсё, каб заняць полацкі сталец пасля смерці князя [[Воін]]а. Пакінуў у Ноўгарадзе намеснікам свайго сына [[Аляксандр Нарымонтавіч|Аляксандра]].
 
У 1338 годзе адмовіўся прыехаць на дапамогу наўгародцам для адбіцця шведскай агрэсіі і нават адклікаў Аляксандра з Арэшка. Намеснікі Нарымонта, аднак, заставаліся ў Арэшку да 1348 года. Каля 1338 года разам з полацкім епіскапам [[Рыгор I (епіскап полацкі)|Рыгорам]] падпісаў дагавор з [[Рыга]]й<ref>Захаваўся толькі дадатак пра вольны гандаль. Дагавор раней памылкова датаваўся 1330 годам.</ref>. Ускосна згадваецца як полацкі кароль у дагаворы [[Смаленская зямля|Смаленска]] з Рыгай (каля 1340).
 
Паводле [[Летапісец вялікіх князёў літоўскіх|Летапісца вялікіх князёў літоўскіх]] па Гедзіміне атрымаў [[Пінскае княства]] «''зо всеми околичностями над Припетю рекою аж до Днепра''», якое заставалася і за яго нашчадкамі — [[Нарымонтавічы|Нарымонтавічамі]] да канца XIV ст. У 1341—1345 гадах быў буйнейшым землеўладальнікам і, відаць, найуплывовейшым князем [[ВКЛ]]. Супраць яго і вял.кн. [[Яўнут Гедзімінавіч|Яўнута]] выступілі браты [[Альгерд]] і [[Кейстут]]. Пасля заняцця Альгердам вялікакняскага стальца (1345) Нарымонт уцёк да [[Залатая Арда|залатаардынскага]] хана [[Джанібек]]а, а Альгерд перадаў Полацкае княства свайму сыну [[Андрэй Альгердавіч|Андрэю]]. Нарымонт вярнуўся ў ВКЛ каля 1346 года, у 1347 годзе браў удзел у паходзе супраць [[Тэўтонскі ордэн|Тэўтонскага ордэна]], загінуў у [[Бітва на Стрэве (1348)|бітве на рацэ Стрэве]] (2.2.1348).
 
{{Wikidata/Ancestors}}▼
 
{{зноскі}}
Радок 43 ⟶ 51:
** Полоцкие грамоты XIII—начала XIV вв. Сост. [[Ганна Леанідаўна Харашкевіч|А. Хорошкевич]]. Вып. 1. М., 1977. сс. 39—41; Вып. 3. М., 1980. сс. 127—132.
** Krupa K. Książęta litewscy w Nowogrodzie Wielkim do 1430 r. // Kwartalnik historyczny. R. C. 1993. № 1.
 
▲{{Wikidata/Ancestors}}
{{Полацкае княства}}
 
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Нарымонт_Гедзімінавіч"