'''Баранавіцкі павет''' — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе міжваеннай [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польскай Рэспублікі]] і [[БССР]]. Цэнтр — горад [[Баранавічы]].
Утвораны [[1 жніўня]] [[1919]] годаг. [[Грамадзянскае ўпраўленне Усходніх зямель|Грамадзянскім ўпраўленнем Усходніх зямель]] з частак [[Слуцкі павет (Польшча)|Слуцкага]] і [[Навагрудскі павет (1921—1940Расійская імперыя)|Навагрудскага]] паветаў. Згодна з [[Рыжскі мірны дагавор (1921)|Рыжскім мірным дагаворам]] [[18 сакавіка]] [[1921]] годаг. тэрыторя павета замацавана за Польшчай, увайшла ў [[Навагрудскае ваяводства, Польшча|Навагрудскае ваяводства]]. Плошча 3497 км², насельніцтва 124,2 тыс. чалавек (1922). Падзяляўся на [[Гміна|гміны]]. У снежні [[1925]] годаг. скасаваны Паланэчкаўская і Чэрніхаўская гміны, замест іх створана Вольнаўская. У студзені [[1926]] годаг. са [[Слонімскі павет, 1921—1939|Слонімскага павета]] ў Баранавіцкі павет перададзены Дабромысленская і Моўчадская гміны. На тэрыторыі павета ўтворана Дуброўская гміна.
У верасні 1939 годаг. тэрыторыя павета далучана да СССР і [[Уз’яднанне Заходняй Беларусі з БССР|перададзена ў склад БССР]]. З [[4 снежня]] [[1939]] годаг. павет у [[Баранавіцкая вобласць|Баранавіцкай вобласці]]. [[15 студзеня]] [[1940]] годаг. павет скасаваны, на яго тэрыторыі ўтвораны [[Раён|раёны]].
