Алесь Адамовіч: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 4:
'''Алесь Адамовіч''', сапр. '''Аляксандр Міхайлавіч Адамовіч''' (афіц. [[3 верасня]] [[1927]]/ у сапр. [[3 жніўня]] [[1926]], в. [[Вёска Канюхі, Капыльскі раён|Канюхі]], [[Капыльскі раён]] — {{ДС|26|1|1994}}, [[Масква]]) — беларускі пісьменнік і грамадскі дзеяч.
 
Алесь Міхайлавіч Адамовіч-пісьменнік-гуманіст, крытык, навуковец, кінасцэнарыст, публіцыст, грамадскі дзеяч, доктар філалагічных навук (1962), прафесар (1971), член-карэспандэнт Акадэміі навук БССР. Ён увайшоў у гісторыю беларускай літаратуры як аўтар твораў пра вайну(1980). Член Саюза пісьменнікаў СССР, Саюза журналістаў СССР і Саюза кінематаграфістаў. У 1980-90-я займаў пасаду дырэктара Усесаюзнага НДІ кінематаграфіі, сустаршыні Міжнароднага фонду «Дапамога ахвярам Чарнобыля». У 1993 годзе падпісаў «ліст 42-х».
 
У сваіх літаратуразнаўчых працах глыбокі эстэтычны аналіз мастацкіх твораў спалучаў з гуманістычнай канцэпцыяй успрымання літаратуры і жыцця, з прынцыпамі праўдзівасці і гістарызму. У раманах і дакументальных творах асэнсоўваў паводзіны чалавека ў экстрэмальных сітуацыях ваеннага часу, праблемы захавання духоўнай спадчыны беларускага народа, паказваў антычалавечую сутнасць фашызму, псіхалогію здрадніцтва. Па яго творах пастаўлены тэатральныя спектаклі, зроблены радыёпастаноўкі, зняты мастацкія фільмы. Сваёй літаратурнай творчасцю і грамадскай дзейнасцю Алесь Адамовіч сцвярджаў прыярытэт агульначалавечых каштоўнасцей, неабходнасць дэмакратычных перамен, захавання дзяржаўнага суверэнітэту, духоўна-культурнага адраджэння беларускай нацыі.
 
== 1927–1994 ==
Радок 81 ⟶ 83:
Трагедыю Чарнобыля для Беларусі Адамовіч ставіў у «Пякельны ланцужкцу» з Курапатамі і Хатынню. «Вінаватых Чарнобыля трэба судзіць – пісаў ён. - Бо калі не спыніць гэтую безадказнасць, гэтую кругавую паруку і вялікую хлусню на ўсіх узроўнях, мы не выратуемся і ад Чарнобыля, і ад непазбежных новых катастроф». Адамовіч выдатна разумеў: не будзе суда — у свядомасці людзей нічога не зменіцца.
 
У 1986 годзе скончыў пацыфісцкую аповесць-антыўтопію «Апошняя пастараль» (апублікаваная ў часопісе «Новы свет» у 1987 г.). Быў старшынёй журы кароткаметражнага кіно на XV Маскоўскім міжнародным кінафестывалі (1987, ліпень). Выйшла кніга апавяданняў і эсэ «Маленне аб будучыні».
 
У 1987 годзе Алесь Адамовіч скончыў сцэнар «..Імя гэтай зорцы Чарнобыль» для мастацкага фільма, рэжысёрам якога павінен быў стаць вядомы амерыканец [[Стэнлі Крамер|Стэнлі Крамер]]. Сцэнар ужо быў ухвалены кінакампаніяй Columbia Pictures. Шкада, што Крамер не змог здымаць карціну з асабістых прычын, бо тады мог атрымацца эпахальны фільм, які б данёс да чалавецтва маштаб аварыі і бяду беларускага народа.
Радок 220 ⟶ 222:
* {{крыніцы/ЭХЁХ|Адамович Алесь Михайлович}}
* Корань (Сінькова) Л. Д. «…Ёсць абсалюты» Даўняя гутарка з А. Адамовічам // Цукровы пеўнік: літ.-крыт. арт. — Мн.: Маст.літ., 1996. C. 191—205.
*Адамовіч Алесь // Культуралогія: Энцыкл. даведнік Уклад. Э. Дубянецкі. — Мн.: БелЭн, 2003. ISBN 985-11-0277-6
 
== Спасылкі ==