Гісторыя Папуа — Новай Гвінеі: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 22:
У 1970—1980-х гадах асноўным рычагом эканамічнага развіцця краіны стала горназдабываючая прамысловасць. У [[1972]] г. пачалася эксплуатацыя радовішчаў медзі і золата на вос. Бугенвіль, дзе на змену плантацыйнай гаспадарке прыйшла больш сучасная галіна з перадавымі тэхналогіямі. Падобныя тэндэнцыі выявіліся ў некаторых іншых раёнах краіны, дзе будаваліся новыя дарогі, гарады і парты.
У [[1988]]—[[1997]] гг. на востраве [[Бугенвіль]] ішла партызанская вайна — Рэвалюцыйная Войска Бугенвіль змагалася за аддзяленне
Пасля прыходу да ўлады М. Мараўта ў чэрвені [[1999]] г., эканамічная рэформа стала адной з прыярытэтных задач урада. Асноўныя мэты рэформы складаліся ў стабілізацыі валюты, зніжэнні бюджэтнага дэфіцыту, а таксама ўмацаванні знешняй пазіцыі краіны. У падтрымку амбіцыйнай эканамічнай праграмы ўрада [[Міжнародны валютны фонд]] (МВФ) зацвердзіў 14-месячны рэзервовай крэдытнай лініі для Папуа-Новай Гвінеі 115 млн. дол. ЗША.
Разам з тым незадаволенасць насельніцтва палітыкай М. Мараўты і правядзеннем эканамічных рэформаў стала відавочна ў сакавіку [[2001]] г., калі ўрад аб'явіў аб планах па двухразовым скарачэнні колькасці ўзброеных сілаў краіны і скарачэння ваенных выдаткаў, як сродку для ажыўлення хворай эканомікі краіны. Салдаты сіл абароны Папуа-Новая Гвінея пачалі мяцеж у знак пратэсту супраць гэтых планаў, заклікаючы да адстаўкі М. Мараўта і яго ўрада. Пратэст ператварыўся ў больш шырокую кампанію супраць эканамічных рэформаў, а таксама студэнцкія дэманстрацыі, якія былі спыненыя толькі тады, калі М.
{{зноскі}}
| |||