Чагатайская мова: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: '{{Мова |імя = Чагатайская мова |саманазва = туркі, Jağatāy, جغتای |колер = алтайскія |краіны = Ці...'
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 30:
Увабрала ў сябе араба-персідскую лексіку і многія іншадыялектныя формы, абумоўленыя блізкасцю пражывання і актыўнымі кантактамі паміж прадстаўнікамі [[Карлукскія мовы|карлукскай]], [[Кыпчакскія мовы|кыпчакскай]] і [[Агузскія мовы|агузскай]] груп [[цюркскія мовы|цюркскіх гаворак]], стаўшы наддыялектнай мовай.
 
Сучасныя [[узбекская мова|ўзбекская]] і [[уйгурская мова|ўйгурская мовы]] з'яўляюццаз’яўляюцца «позняй формай»<ref>[http://www.primavista.ru/rus/dictionary/lang/uzbek Узбекская мова]</ref> ці прамымі спадкаемцамі чагатайскай<ref>The Turkic languages. Edited by Lars Johanson and Eva A. Csato. London and New York: Routledge,2006,p.357, 379</ref>, таму яе часам называюць «стараўзбекскай» ці {{няма АК 2|«стараўйгурскай»|2016|03|25}}.
 
Чагатайская мова характарызуецца высокім узроўнем мастацкай выразнасці і тэрміналагічнай паўнаты. Жанры паэзіі і прозы ўключаюць стылі рэлігійнай, філасофска-дыдактычнай, навуковай, юрыдычнай, дзелавой, эпісталярнай літаратуры.
Радок 39:
 
== Гісторыя ==
Сярод цюрколагаў няма адзінства ў тлумачэнні чагатайскай мовы і вызначэння яе часавых межаў, але прынята лічыць, што на ёй пісалі ў Сярэдняй Азіі пачынаючы з XIII—XIV і практычна да пачатку XX стагоддзя. Чагатайская мова з'яўляласяз’яўлялася мовай міжнацыянальных зносін у [[Сярэдняя Азія|Сярэдняй Азіі]].
 
З канца XV стагоддзя ў чагатайскай прасочваецца тэндэнцыя адыходу ад стараўйгурскай караханідскай літаратурнай традыцыі і збліжэння з народнай мовай продкаў сучасных узбекаў. Да гэтага часу ў граматычнай сістэме літаратурнай мовы азначыліся рысы пераходу да сучаснай узбекскай мовы<ref>{{кніга|аўтар=Благова Г.Ф.|загаловак=статья «О характере так называемого „чагатайского“ языка конца XV века» в сборнике «Тюрко-монгольское языкознание и фольклористика»| месца=М.|выдавецтва=Издательство восточной литературы |год=1960 |старонкі=34, 35}}</ref>
 
Чагатайская мова з'яўляеццаз’яўляецца нашчадкам [[Караханідская мова|караханідскай мовы]]<ref name=EckmannCharakteristik>János Eckmann: ''Zur Charakteristik der islamischen mittelasiatisch-türkischen Literatursprache'', in: ''Studia altaica'' : Festschrift für Nikolaus Poppe. Wiesbaden 1957, S. 51-59.</ref><ref name=EckmannManual9-10>János Eckmann: ''Chagatay manual''. Richmond, 1966. Reprint, Richmond, 1997, S. 9-10.</ref>, але ўвабрала ў сябе таксама элементы [[Самарканд|самаркандскага]] і [[Андыжан|андыжанскага дыялектаў]] (продкаў сучаснай [[Узбекская мова|узбекскай мовы]]), спадчынай [[Старажытнаўйгурская мова|старажытнаўйгурскай мовы]] з'яўляеццаз’яўляецца выкарыстанне [[Уйгурскае пісьмо|ўйгурскай графікі]], якой напісаны раннія чагатайскія сачыненні<ref>{{артыкул |аўтар = Благова Г. Ф. |загаловак =Чагатайский язык |спасылка = |мова = |аўтар выдання = |выданне = Языки мира. Тюркские языки. |тып = |месца = М |выдавецтва = |год = 1996 |том = |старонкі = 148-160 |isbn = 5-655-012146 |issn = |doi = |bibcode = |arxiv = |pmid = }}</ref>. З прычыны пастаяннага змяшання цюркскага насельніцтва і перамяшчэння геаграфічных цэнтраў мова ўвабрала ў сябе шматлікія дыялектныя формы розных цюркамоўных супольнасцей. Аднак у цэлым яна грунтавалася на карлукскай граматычных аснове. Апроч карлукскага лінгвістычнага каркаса ў чагатайскай мове прасочваюцца асаблівасці агузскага ўплыву (на тэрыторыі Харэзма), а таксама некаторыя рысы кіпчакскіх моў у месцах цеснага кантакту з іх носьбітамі<ref name="Кіпчакскія дыялекты ўзбекскай мовы"> [[Кыпчакскія дыялекты ўзбекскай мовы]]</ref> <ref>The Turkic languages. Edited by Lars Johanson and Eva A. Csato. London and New York: Routledge, 2006, с. 167</ref>.
 
== Гл. таксама ==
Радок 52:
 
== Літаратура ==
* [[Аляксандр Канстанцінавіч Бараўкоў|Боровков А. К.]] Бадā'и'али’ал-лугат. Словарь Тāли Имāни Гератского к сочинениям Алишера Навои. М., 1961.
* [[Аляксандр Канстанцінавіч Бараўкоў|Боровков А. К.]] Лексика среднеазиатского тефсира XII—XIII вв. М., 1963.
* [[Аляксандр Канстанцінавіч Бараўкоў|Боровков А. К.]] Алишер Навои как основоположник узбекского литературного языка, — сб. «Алишер Навои», М. — Л., 1941.
Радок 72:
}}
{{Цюркскія мовы}}
{{Узбекская мова}}
 
[[Катэгорыя:Цюркскія мовы]]