Галадаморы (Украіна): Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
||
Радок 14:
Спланаваная канфіскацыя ўраджаю збожжавых і ўсіх іншых прадуктаў харчавання ў сялян прадстаўнікамі савецкай улады на працягу Галадамору 1932-33 гадоў непасрэдна прывяла да забойства сялян голадам у мільённых маштабах, пры гэтым савецкая ўлада мела значныя запасы збожжа ў рэзервах і ажыццяўляла яго экспарт за мяжу падчас Галадамору<ref>[http://www.day.kiev.ua/297867 Володимир ВАСИЛЕНКО, професор, доктор юридичних наук Спроба з негідними засобами. Хто й навіщо прагне переглянути Закон «Про Голодомор 1932—1933 років в Україні»]</ref>.<br />
Нягледзячы на тое, што злачынныя дзеянні прадстаўнікоў сталінскай улады, якія прывялі да смерці людзей, кваліфікаваліся згодна з нормамі тагачаснага савецкага крымінальнага заканадаўства як [[забойства]]<ref>[http://lib.rus.ec/b/217200/read Уголовный кодекс РСФСР в редакции 1926 г]</ref>, прычыны гэтага масавага злачынства ніколі ў [[СССР]] не расследаваліся і ніхто з прадстаўнікоў улады, якія маюць дачыненне да злачынства, не панёс пакарання пры тым, што нават у вышэйшым кіраўніцтве СССР ведалі пра факты гібелі людзей ад голаду<ref>[http://www.goldentime.ru/nbk_08.htm «Государство против своего народа» Первая часть справочного издания «Черная книга коммунизма» Глава 8. Великий голод]</ref>.На працягу дзесяцігоддзяў масавае забойства людзей штучна выкліканым голадам не толькі наўмысна замоўчваліся савецкай уладай, але і наогул — забараняліся нават згадкі пра яго. Для параўнання, [[Голад у Паволжы 1921-1922]] гадах і голад падчас [[Блакада Ленінграда |блакады Ленінграда]] ў гады [[Другая сусветная вайна |Другой сусветнай вайны]] асвятляліся ў савецкіх сродках масавай інфармацыі і гістарычнай літаратуры. Бяздзейнасць савецкай пракуратуры і іншых органаў улады па факце злачынства ярка дэманструе сапраўдны стан рэалізацыі «савецкай законнасці» ў [[таталітарызм|таталітарнай]] савецкай дзяржаве.
Нягледзячы на спробы савецкіх уладаў схаваць маштабы катастрофы, яна стала вядомая за мяжой дзякуючы публікацыям журналістаў Гарэта Джонса і Малколма Маггериджа, фатаграфіях інжынера [[Аляксандр Вінербергер|Аляксандра Вінербергера]] і г.д. У адказ СССР разгарнуў контрпрапаганду, калі знакамітасці, такія, як Бернард Шоу, Эдуард Эрріо і шэраг іншых, ездзілі ў СССР, а потым рабілі заявы, што не бачылі голаду.
Падчас нямецкай акупацыі артыкула аб Галадаморы публікаваліся ў акупацыйнай прэсе. Скарыстаўшыся гэтай магчымасцю, аграном [[Сцяпан Сасновы]] апублікаваў 1942 г. падрабязнае статыстычнае даследаванне аб колькасці ахвяр Галадамору, заснаванае на дадзеных з савецкіх архіваў.
У пасляваенны перыяд, калі лік публікацый успамінаў аб Галадаморы за мяжой расце, пачынаюцца навуковыя даследаванні пытання.
У даследаваннях Джэймса Мэйса і Роберта Конквеста аўтары даказваюць, што Галадамор адпавядае агульнапрынятаму<ref>[http://zakon1.rada.gov.ua/cgi-bin/laws/main.cgi?nreg=995_155 Конвенція про геноцид, ухвалена [[ООН]] у 1948 р.]</ref> вызначэнню [[генацыд]]у. 24 краіны афіцыйна прызналі Галадамор генацыдам [[украінцы|українскага народу]]. Адпаведна з сацыялагічным апытаннем, праведзеным ў [[2010|2010 годзе]], 60 % грамадзян Украіны лічаць Галадамор генацыдам<ref>[http://focus.ua/society/109275?p=5 60 % українців визнають Голодомор геноцидом, — опитування] {{ref-ru}}</ref>.<br />
| |||