Іслам: Розніца паміж версіямі

'''Ісла́м''' (мусульманства, магаметанства) — сусветная [[монатэізм|монатэістычная]] [[рэлігія]], прадстаўнікі якой вераць у аднаго [[Бог]]а — [[Алах]]а і прызнаюць [[Мухамад|Муха{{націск}}мада]] (Магаме{{націск}}та), мір яму (пасля згадкі імя мусульмане і некаторыя немусульмане кажуць фразу "«мір яму"»), апошнім прарокам [[Алах]]а, які перадаў волю [[Алах]]а людзям. Самая хуткарослая, другая па колькасці рэлігія свету, кожны пяты жыхар [[Планета Зямля|Зямлі]] з'яўляеццаз’яўляецца мусульманінам.

Прыкладна ў [[610]] г. Мухамад, будучы на адпачынку ў пустыні каля гары Гіра (Хіра), убачыў нейкую нябесную істоту, якая з ім размаўляла. Спярша Мухамад вагаўся, не ведаючы хто гэта быў. Калі істота з'явіласяз’явілася другі раз, то Мухамед паверыў, што гэта анёл Джабраіл (арханёл [[Гаўрыіл, арханёл|Гаўрыіл]]) аб'яўляеаб’яўляе яму праўду пра Бога. З таго моманту Мухамад расказвае пра сваё аб'яўленнеаб’яўленне. З [[614]] г. яго прамовы выходзяць па-за яго род, але яны не цешацца папулярнасцю. Частка слынных родаў паверыла Мухамаду. Падтрымку яму аказаў Амар. Той абвяшчае:

Каля [[619]] г. памірае Хадзіджа. Адзін з братоў Мухамада пазбаўляе яго права на частку спадчыны, у гэты ж час памірае Абу Таліб. У выніку гэтага Мухамад пазбаўляецца апекі рода Хадзіджы і ў [[622]] г. вымушаны ўцякаць у аазіс Ясрыб (Ясра), што знаходзіцца за 450 км ад Меккі. Пазней, калі мусульнства набярэ моцныя пазіцыі сярод насельніцтва Аравіі, гэтае паселішча стане называцца Медзіна (па-арабску — Медінет-он-небіййі, што значыць «горад прарока»). Уцёкі ў Медзіну (хіджра, геджра) цяпер з'яўляеццаз’яўляецца пачаткам летазлічэння мусульман. Паступова Мухамад канцэтруе ў сваіх руках духоўную і свецкую ўладу ў Медзіне. У [[623]] г. ён змяніў кіблу (кірунак падчас малітвы) у бок Меккі і ўвёў пост у месяц Рамадан. Гандлёвыя карваны з Меккі абкладаюцца падаткамі, рабуюцца. Прыкладна ў [[623]]—[[624]] гг. жыхары Меккі збіраюць войска і выходзяць у бок Медзіны. Мухамад з меншым войскам перамог яго, што спрыяла ўзросту ўплыву мусульманства. У [[630]] г. Мухамад захоплівае Мекку, арабскія плямёны адно за адным пераходзьці ў іслам. У [[632]] г. Мухамад памірае, яго магіла знаходзіцца ў Медзіне.

== ДогматыДагматы веры ==

Каран — слова Божае, яўленае Мухамаду, які не з'яўляеццаз’яўляецца ані яго аўтарам, ані яго рэдактарам, але верна перадае Каран людзям. Пры жыцці Мухамада Каран перадаваўся вусна, а пасля яго смерці быў запісаны. Мусульмане чытаюць і вывучаюць Каран на арабскай мове, пераклады на іншыя мовы прызнаюцца як тыя, што перадаюць сэнс. Апрача Карана Божае слова перадаюць іншыя кнігі, але з памылкамі: Тора (аль Таўрай), Псалтыр Давіда (Аззабур), Евангелле (аль Інджыр).

Паводле ісламу, Іса быў месіяй, божым словам, духам ад Алаха. Алах удыхнуў свой дух у Марыю (Мірыям), і яна нарадзіла Ісу. Ён прыйдзе перад днём [[Страшны Суд|Страшнага Суда]] (Суднага Дню), каб перамагчы д'яблад’ябла і самому памерці.

[[Каран|Каран]]  — асноўная святая кніга мусульман, аднак боганатхнёнымі таксама прызнаюцца [[Тора|Таўрат]] [[Муса|Мусы]], [[Псалтыр|Забур]] Даўда і [[Евангелле|Iнджіль]] [[Iса|Iсы]]. Таму [[іудаізм|іудэі]] і [[хрысціянства|хрысціяне]] лічацца не [[паганства|паганцамі]], з якімі трэба весці джыхад, а [[Людзі Пісання|людзьмі Пісання]].

[[Катэгорыя:Іслам|* ]]