Міхась Чарот: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне, вікіфікацыя |
→Ацэнкі: выява ў лепшай якасці |
||
Радок 136:
[[Адам Антонавіч Бабарэка|Адам Бабарэка]] ў артыкуле «Лірыка Міхася Чарота» (Маладняк, 1925, № 9) адзначыў гіпербалічнасць як адзін з улюбёных прыёмаў паэта. Галоўнай высновай артыкула было тое, што «Чарот першы на беларускіх загонах ажыццявіў на практыцы марксісцкі погляд на літаратуру, як на зброю класавага змагання»<ref>{{артыкул|аўтар=Бабарэка А.|загаловак=Лірыка Міхася Чарота|арыгінал=|спасылка=|аўтар выдання=|выданне=Маладняк|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1925|выпуск=|том=|нумар=9|старонкі=119|isbn=}}</ref>. Крытык з ковенскага часопіса «[[Крывіч (1923)]]» прызнаючы за Чаротам вялікі талент, рабіў сур'ёзныя закіды паэту адносна мовы яго твораў, засмечанай русізмамі і «барбарызмамі»; выказваў меркаванне, што ў творах паэта «больш пераважае мляўкая перафразоўка камуністычных лістовак»<ref>{{артыкул|аўтар=Жылевіч С.|загаловак=М. Чарот. Завіруха. ДВБ. Менск. 1922|арыгінал=|спасылка=|аўтар выдання=|выданне=[[Крывіч (1923)]]|тып=|месца=|выдавецтва=|год=1925|выпуск=|том=|нумар=9|старонкі=118|isbn=}}</ref>, чым глыбіннае пранікненне ў сутнасць глабальных гістарычных падзей.
[[
Паводле М. Мішчанчука, усё напісанае пра Міхася Чарота пасля [[1928]] з'яўляецца аднабаковай, ідэалагізаванай ацэнкай, дадзенай прыхільнікамі [[сацыялістычны рэалізм|сацыялістычнага рэалізму]] ў яго сталінскай трактоўцы, паводле якой Чарот — «грамадзянскі паэт ярка выражанай адычнай арыентацыі»<ref name=a2>{{Кніга|аўтар = Мішчанчук, М. І.|частка = «... Ў сэрца я паранены, вольны птах падстрэлены...» Паэзія Міхася Чарота з пазіцый сучаснасці|загаловак = Як жыць — дык жыць для Беларусі..|арыгінал = |спасылка = |адказны = |выданне = |месца = Мінск|выдавецтва = Народная асвета|год = 1995|том = |старонкі = 50|старонак = 334|серыя = |isbn = 985-03-0204-6|тыраж = }}</ref>. Гэта выразна выявілася ў неўключэнні твораў «Карчма», «На шляху адраджэння», «Буралом», «Пад крыжам», «З сучасных настрояў», «Вечная бура» ў выданні 1930—1980 гг. праз несупадзенне трагедыйных, філасофска-медытацыйных і роздумна-элегічных вершаў з разрэкламаванай крытыкай паэтавым аптымізмам<ref name=a2/>.
|