Вернер Карл Гайзенберг: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 47:
=== Прыкладанні квантавай механікі ===
 
З'яўленне [[Квантавая механіка|квантавай механікі]] (спачатку ў матрычнай, а затым у хвалевай форме), адразу ж прызнанай навуковай супольнасцю, стымулявала хуткі прагрэс у развіцці квантавых уяўленняў, вырашэнні шэрагу канкрэтных праблем. Сам Гейзенберг у сакавіку 1926 скончыў сумесную з Йорданом артыкул, якая дала тлумачэнне анамальнага эфекту Зеемана з выкарыстаннем гіпотэзы [[Гаўдсміту]] і [[Уленбека]] аб [[Спін|спіне]] электрона. У наступных працах, напісаных ужо з выкарыстаннем шредингеровского фармалізму, ён разгледзеў сістэмы некалькіх часціц і паказаў важнасць меркаванняў [[Сіметрыя|сіметрыі]] станаў для разумення асаблівасцяў спектраў [[Гелій|гелія]] (тэрмы пара - і артагелія), іёнаў [[Літый|літыя]], [[Двухатомныя малекулы|двухатомных малекул]], што дазволіла зрабіць выснову аб існаванні двух [[алатропных]] формаў вадароду — орта - і паравадароду. Фактычна Гейзенберг незалежна прыйшоў да [[Статыстыца Фермі — Дирака|статыстыцы Фермі — ДиракаДірака]] для сістэм, якія задавальняюць [[Прынцып Паўлі|прынцыпу Паўлі]].
 
 
 
У 1928 годзе Гейзенберг заклаў асновы квантавай тэорыі [[Ферамагнетыкі|ферамагнэтызма]] ([[мадэль Гайзенберга]]<ref>''А. К. Звездин.'' Модель Гейзенберга // Физическая энциклопедия. — 1988. — Т. 1. — С. 422.</ref>), выкарыстаўшы ўяўленне аб [[Абменныя сілы|абменных сілах]] паміж [[Электрон|электронамі]] для тлумачэння так званага «малекулярнага поля», уведзенага [[П'ер Вейс|П'ерам Вейсам]] яшчэ ў 1907 годзе<ref>''М. Джеммер.'' Эволюция понятий квантовой механики. — С. 351.</ref>. Пры гэтым ключавую ролю адыгрывала адноснае кірунак спіной электронаў, якое вызначала сіметрыю прасторавай часткі хвалевай функцыі і, такім чынам, уплывала на прасторавае размеркаванне электронаў і электрастатычнае ўзаемадзеянне паміж імі. У другой палове 1940-х гадоў Гейзенберг распачаў няўдалую спробу пабудовы тэорыі [[Звышправоднасць|звышправоднасці]], у якой улічвалася толькі электрастатычнае ўзаемадзеянне паміж электронамі.{{зноскі}}