Вікіпедыя

Аляксандр Іванавіч Цыркуноў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
афармленне, арфаграфія
Радок 1:
{{Мастак
| імя = Цыркуноў Аляксандр Іванавіч Цыркуноў
| арыгінальнае імя =
| імя пры нараджэнні =
Радок 6:
| шырыня =
| загаловак =
| дата нараджэння = 28 сакавіка .3.1948
| месца нараджэння = [[Лясань]], [[Жлобінскі раён]], Гомельскай[[Гомельская вобласць]], [[БССР]]
| дата смерці =
| месца смерці =
Радок 13:
| падданства =
| грамадзянства =
| жанр = [[партрэт]], [[нацюрморт]], [[пейзаж]]
| вучоба = [[Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут]] (1976)
| стыль =
| працы =
Радок 24:
| вікісховішча =
}}
'''Аляксандр Іванавіч Цыркуноў''' — вядомы [[Беларусь|беларускі]] мастак, грамадзкажывапісец, грамадска-культурніцкі дзеяч, педагог, даследчык гісторыі і культуры.
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся 28 сакавіка 1948 г.года уў сялянскай шматдзетнай сям’і ў в.вёсцы [[Лясань]] [[Жлобінскі раён|Жлобінскага раёна,]] Гомельскай[[Гомельская вобласць,|Гомельскай Беларусьвобласці]]. ВыхаванецВыхоўваўся ў Дзіцячых домоўдамах у в.вёсцы [[Дзям’янкі|Дзям’янках]] ([[Добрушскі р.)раён|Добрушскага раёна]], в. [[Пірэвічы|Пірэвічах]] ([[Жлобінскі р.)раён|Жлобінскага раёна]], г.п.горадзе [[Ветка|Ветцы]]. Першыя крокі ў мастацтве здзейсніў дзякуючы Сяргею ГаробчанкаГаробчанку і ХвёдаруФёдару Шкляраву. У 1964-1967 гг. навучаўся і працаваў на Пятра-данецкім рудніку Луганскай вобл., Украіна. Разам з гэтым першасную мастацкую адукацыю атрымаў ў Завочным народным універсітэце мастацтваў імя Н. Крупскай, г. Масква.
 
У 1964—1967 гадах навучаўся і працаваў на [[Данецкі каменнавугальны басейн|Пятра-данецкім рудніку]] [[Луганская вобласць|Луганскай вобласці]] ва Украіне. Разам з гэтым першасную мастацкую адукацыю атрымаў у Завочным народным універсітэце мастацтваў імя Н. Крупскай у Маскве. У 1967—1969 гадах служыў у арміі.
У 1967-1969 гг. служыў у Арміі.
 
Асновы прафесійных навыкаў атрымаў у студыі [[Анатоль Васільевіч Бараноўскі|Анатоля Бараноўскага]]. У 1970-19761970—1976 гадах навучаўся ў Беларускім дзяржаўным тэатральна-мастацкім інстытуце (цяпер [[Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў]]) у мастакоў [[Хаім Майсеевіч Ліўшыц|Хаіма Ліўшыца]], [[Барыс Уладзіміравіч Аракчэеў|Барыса Аракчэева]], [[Май Вольфавіч Данцыг|Мая Данцыга]], ПётрыПятра Крохалева. У мастацкіх выставах бярэ ўдзел з 1975 года.  Сябар [[Беларускі саюз мастакоў|Беларускага саюза мастакоў]] з 1983 г.года, быў сябрам суполкі “Няміга”«Няміга», з утварэннем творчай суполкі “Пагоня”«Пагоня» перайшоў у яе склад.
 
У 1979-19821979—1982 гг.гадах займаўся педагагічнай дзейнасцю (выкладчык малюнка і жывапісу кафедры архітэктуры [[Беларускі політэхнічны інстытут|Беларускага політэхнічнага інстытута]]) і ў 1983-19841983—1984 гг.гадах (настаўнік малюнка і жывапісу ў сярэдняй школе з мастацка-архітэктурным ухілам №75 г. МенскаМінска).
 
Жанаты. Мае двух дачок.
 
== Творчасць ==
Працуе ў галіне станковага жывапісу пераважна ў жанрах партрэта, тэматычна-гістарычнай карціны, краявіду, рэчавіду. Найбольш значныя творы: “Бабуліна«Бабуліна спадчына”спадчына» (1975), “Веткаўчанін«Веткаўчанін Хведар Шкляраў”Шкляраў» (1976), “Гусляр”«Гусляр» (1980), “Белая«Белая мелодыя”мелодыя» (1982), “Спрадвеку«Спрадвеку ад Нараджэння”Нараджэння» (1983), “Дудары”«Дудары» (1983), “Хрост«Хрост ліцьвінаў”ліцьвінаў» (1987), “Барвяны«Барвяны шчыт. Прысвячэнне Васілю Быкаву”Быкаву» (1990), “Памяці«Памяці Язэпа Драздовіча”Драздовіча» (1990), “Покліч”«Покліч» (1991), “Курапаты«Курапаты, прывід”прывід», (1992),  “Рассунуўшы цемру. Прысвячэнне Міколу Ермаловічу” (1993), “Ані канца, ані пачатку” (1995), “Плашчаніца нацыянальнай ідэі” (2000), “Янка Купала. На куццю.”  (2012), “Містэрыя плошчы ў Паставах” (2014); трытворы: “На«На досвітку”досвітку» (1978), “Лявоніха”«Лявоніха» (1980), “Агмень”«Агмень» (1983), “Свята”«Свята» (1988), “Героям«Героям [[Бітва пад Монтэ-Касіна|Монтэ-Касіна”Касіна]]» (2015).
 
Ранейшым творам уласціва схільнасць да распрацовак суворага стылю. Зараз Алесь Цыркуноў працуе ў сымбалічна-рэалістычным стылі, які выяўляе выразную эстэтызацыю фармальнага жывапісу і захоўвае традыцыйныя нацыянальныя тэндэнцыі.
Радок 44:
Асаблівая ўвага ў творчасці мастака надаецца партрэту. Гэтым творам уласціва асаблівая гармонія спалучэнняў духоўных і характэрна-тыпалагічных адметнасцяў натуры выдатных дзеячаў Беларусі, якія асабліва глыбока кранаюць свядомасць гледача. Створаныя вобразы пазбаўлены літаратурнай фабулы, успрымаюцца на ўзроўні шчырай і светлай асабістай эмоцыі ды інтуітыўнага духу і творчага генія.
 
Шмат якія кампазіцыі прысвечаны як сучаснай рэчаіснасці, так і мінулай гісторыі Беларусі. Пры гэтым закрануты тэмы [[Другая сусветная вайна|Другой сусветнай вайны]], [[Чарнобыльская катастрофа|чарнобыльскай трагэдыі, гена- і этнацыду беларускага народа]].
 
Шэраг персанальных і групавых мастацкіх выставаў праведзена як у Беларусі, так і за мяжой: ЛетуваЛітва, Латвія, РасеяРасія, Украіна і іншыя.
 
Творы захоўваюцца ў фондах: [[Нацыянальны мастацкі музей Беларусі|Нацыянальнага мастацкага музея Рэспублікі Беларусь]], Музея сучаснага выяўленчага мастацтва, [[Нацыянальны гістарычны музей Беларусі|Нацыянальнага гістарычнага музея Рэспублікі Беларусь]], [[Беларускі дзяржаўны музей гісторыі Вялікай Айчыннай вайны|Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі Вялікай Айчыннай вайны]], Магілёўскага абласнога мастацкага музея імя Паўла Масленнікава, Гродзенскага дзяржаўнага гісторыка-археалагічнага музея, Гомельскага музея сядзібна-паркавай архітэктуры, Полацкага краязнаўчага музея, Веткаўскага музея народнай творчасці, Жлобінскага гісторыка-краязнаўчага музея, Пастаўскага краязнаўчага музея, у прыватных зборах Беларусі, РасеіРасіі, Італіі, Польшчы, Украіны і іншых.
 
З 1998 г. акрамя жывапісу займаецца разьбярскай творчасцю. Пачынаючы з 2000 г. ім усталяваны шэраг манументальна-мемарыяльных помнікаў і памятных Знакаў (*некаторыя з іх рэалізаваны пры саўдзеле іншых асоб): юбілейны Крыж усім Святым Беларусі, в. Чэхі, Мядзельскі р. (2000); намагільны помнік Вандзе Ромар в. Канябічы, Пастаўскі р. (2001);  помнік паўстанцу  1848 і 1863 гадоў Фларыяну Даноўскаму з выявай у мармуры*, в. Канябічы, Пастаўскі р.  (2002);  Капліца Пашаны ў памяць палеглых змагароў-паўстанцаў за Айчыну ў 1795, 1831, 1863 гг.), в. Страча, Астравецкі р. (2004);  Брамная капліца на хрысціянскіх могілках*, в. Радута, Пастаўскі р. (2005);  памятны Знак жаўнерам-суайчыннікам палеглым у 1920 г. *, м. Лынтупы, Пастаўскі р. (2008); памятны Крыж ксяндзу [[Вінцэнт Гадлеўскі|Вінцэнту Гадлеўскаму]]*, урочышча Трасцянец, пераўсталяваны ля касцёла Св. Роха, г. Менск (2009); памятны Крыж Вацлаву Ластоўскаму* з ягонай выявай, урочышча Курапаты, г. Менск (2016); памятны Знак Міколу Гусоўскаму, г. Томск (2017) і іншыя.
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Аляксандр_Іванавіч_Цыркуноў"