Футурыст Мафарка: Розніца паміж версіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Стварыў артыкул.
(Няма розніцы)

Версія ад 13:57, 22 студзеня 2020

Футурыст Мафарка (італ.: Mafarka le futuriste, з падзагалоўкам Афрыканскі Раман (Roman Africain)) — раман Філіпа Тамаза Марынеці, напісаны ў 1909 годзе.

Гэта першы футурыстычны твор Марынеці, напісаны ў той перыяд, калі аўтар задумаў і склаў першы футурыстычны маніфест. Як і ўсе творы Марынеці да 1912 года, ён быў напісаны на французскай мове. На італьянскую мову перакладзены ў 1910 г.

Дзеянне рамана адбываецца ва ўяўнай Афрыцы і распавядае аб эпічных прыгодах Мафаркі.

На сённяшні дзень існуе мноства трактовак рамана Марынеці. Іх аўтары абапіраюцца на розныя тэорыі і стратэгіі даследавання: ад міфалагічнай і сімвалісцкай да фрэйдысцкай, ад сацыялагічнай да акультнай, ад палітыка-эканамічнай да феміністычнай. Сам Марынеці, не пакутуючы ад сціпласці, у прадмове да рамана так характарызаваў сваё тварэнне: «мой раман шуміць пад ветрам славы, як штандар неўміручасці, на высокай вяршыні чалавечай думкі».

Раман быў прызнаны амаральным і перавыдадзены ў цэнзурнай форме ў 1920 годзе.

Гісторыя рэдакцыі

Выданне 1910 года

Футурыст Мафарка быў надрукаваны ў Парыжы ў пачатку 1910 г. (на вокладцы памылкова быў указаны 1909). Італьянскі пераклад пад рэдакцыяй Дэцыё Сінці (асабісты сакратар Марынеці) выйшаў праз некалькі месяцаў пасля футурыстычнага выдання "Паэзіі", што выклікала сенсацыю, асабліва пасля абвінавачвання ў парнаграфіі, якое заслужыў Марынеці на першым судовым працэсе. Абвінавачаны ў амаральнасці, Марынеці мабілізаваў некаторых самых вядомых міланскіх адвакатаў на судовы працэс, які адбыўся ў кастрычніку 1910 г. перад вялікай аўдыторыяй пісьменнікаў, мастакоў, журналістаў і студэнтаў. Абарона таксама скарысталася "тэхнічнай" экспертызай вялікага італьянскага навукоўца Луіджы Капуаны, які захоплена выказаўся аб творчасці Марынеці.

Абвінавачванне ў непрыстойнасці галоўным чынам тычылася першых двух раздзелаў (эпізод "згвалтавання неграў"). Юрысты і Капуана правялі добрую гульню ў дэманстрацыі таго, што на самай справе грубыя вобразы на самай справе мелі глыбокія літаратурныя карані (усходнія апавяданні, Франсуа Рабле, Арыстафан і г.д.) і не пераследвалі панагых мэтаў і імкнуліся выключна выказаць жорсткасць інстынктаў, выкананых самім галоўным героем, які ў ходзе рамана паўстаў на своеасаблівы шлях ачышчэння.

Працэс скончыўся апраўдальным прысудам і на практыцы стаў адным з першых буйных публічных мерапрыемстваў маладога руху футурызма[1].

Рэдакцыя 1920 года

У 1920 г. (па некаторых звестках у 1922) выданнем Sonzogno была выдадзена "Mafarka il futurista / Romanzo processato", дзе адсутнічалі самыя жорсткія сцэны.

Выданне 2003 года

Раман быў перавыдадзены толькі ў 2003 годзе (за аснову ўзята версія 1910 года).

У 2005 г. Ларэнца Мірэці ў эсэ аналізуе наяўнасць у кнізе шматлікіх і значных успамінаў вершаў старажытнасці, у прыватнасці, Адысеі.

Спасылкі

  1. https://archive.org/stream/ilprocessoelasso25211gut/pg25211.txt