Вікіпедыя

Францыск Асізскі: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Імя
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{Іншыя значэнні|тып=імя|Францыск}}▼
{{Святы
|імя = Францыск Асізскі
|арыгінал імя = {{lang-la|Franciscus Assisiensis}}
|падлога = м
|тып = каталіцкі
|выява = StFrancis part.jpg
|шырыня = thumb
|апісанне выявы = Найстарэйшае з вядомых выяў Францыска, створанае яшчэ пры яго жыцці; знаходзіцца на сцяне манастыра Св. Бенедыкта ў Субиако
|дата нараджэння = [26 верасня 1182]
Радок 28 ⟶ 26:
|вікісховішча = Francis of Assisi
}}
▲{{Іншыя значэнні|тып=імя|Францыск}}
{{Сацыяльнае хрысціянства}}
[[Image:Swiety Franciszek z turkawkami.jpg|thumb|Святы Францішак з галубкамі - — Базіліка Святой Марыі Анёльскай у Асізі]]▼
 
'''Святы Францішак Асізскі''' ([[1181]] ці [[1182]] – — [[3 кастрычніка]] [[1226]])  — заснавальнік Ордэна Францысканцаў, а таксама міранскага Ордэна Братоў і Сёстраў Пакаяння і (разам з Кларай Асізскай жаночага ордэна Бедных Жанчын. Ушаноўваецца католікамі як святы.▼
▲[[Image:Swiety Franciszek z turkawkami.jpg|thumb|Святы Францішак з галубкамі - Базіліка Святой Марыі Анёльскай у Асізі]]
 
▲'''Святы Францішак Асізскі''' ([[1181]] ці [[1182]] – [[3 кастрычніка]] [[1226]]) — заснавальнік Ордэна Францысканцаў, а таксама міранскага Ордэна Братоў і Сёстраў Пакаяння і (разам з Кларай Асізскай жаночага ордэна Бедных Жанчын. Ушаноўваецца католікамі як святы.
 
== Біяграфія ==
 
Нарадзіўся ў італьянскім горадзе [[Асізі]] ў сям'ісям’і гандляра тканінамі П'етраП’етра Бернардоне. Імя, атрыманае пры нараджэнні — Джава́ні Бернардо́не ([[італьянская мова|італ.]]: ''Giovanni Bernardone''). Імя-празванне Франчэ́ска, гэта значыць «французік», ён атрымаў, верагодна, ад бацькі, які меў стасункі з [[Францыя]]й і вельмі любіў гэтую краіну.
 
У юнацтве Францыск быў легкадумны і шмат часу праводзіў у забавах. Паводле паданняў, ён марыў тады стаць ваяром. У [[1201]] удзельнічае ў ваенным паходзе на [[Перуджа|Перуджу]], які церпіць няўдачу. Францыск праводзіць год у палоне. Вярнуўшыся дадому, ён не пакідае бесклапотнага жыцця і думак пра ваярскі лёс, а ў [[1204]] вырашае далучыцца да крыжовага паходу і едзе да месца збору войскаў, але па дарозе, у горадзе [[Спалета]], бачыць сон, які прымушае яго вярнуцца. З гэтага часу ён праводзіць шмат часу ў малітве ды цураецца старых забаў, а таксама пачынае даглядаць хворых на [[Лепра|праказу]].
 
Яшчэ праз некаторы час у царкве св. Дзям'янаДзям’яна недалёка ад Ассізі Францыск маліўся перад выяваю Хрыста ўкрыжаванага, і нечакана Хрыстос на выяве ажыў ды звярнуўся да юнака са словамі: «Францыск, Францыск, адбудуй мой дом, бо глядзі, ён руйнуецца». Зразумеўшы гэта наўпрост, Францыск прадаў свайго каня і нейкія тканіны з бацькавае крамы, каб дапамагчы святару аднавіць будынак царквы. Абураны бацька паклікаў яго на біскупскі суд, і Францыску сказалі вярнуць грошы. Тады ён аддаў бацьку не толькі грошы, але і сваё адзенне, і з гэтага моманту стаў жабраком у Асізі, удзельнічаючы ўласнаю працаю ў адбудоўлі храмаў, сярод іх невялікай капліцы паблізу горада, якая звалася [[Парцыюнкала]]. Пазней Парцыюнкала стане ўлюбёным месцам францысканцаў.
 
У лютым [[1209]] Францыск чуе на імшы чытанне з Евангелля паводле Мацея, ў якім Хрыстос заклікае вучняў ісці прапаведваць ягонае слова, нічога не беручы з сабою, і адчувае, што гэта ягонае пакліканне. З гэтага моманту ён пачынае прапаведваць пакаянне. Хутка да яго далучаецца першы вучань, Бернарда, які аддае ўсю сваю маёмасць на аднаўленне святыняў. За год колькасць вучняў дасягае адзінаццаці. Супольнасць заве сябе «''fratres minores''», г.зн. «меншыя браты». Ад самага пачатку гэтыя прапаведнікі адрозніваюцца ад іншых надзвычайнай бадзёрасцю, славячы Бога не толькі казанямі, але і спевамі. У тым жа [[1209]] годзе Францыск вядзе наванароджаную супольнасць у Рым, каб атрымаць дабраславенне папы Інакенція III. Папа спачатку адмаўляе ім у аўдыенцыі, але на наступную ноч бачыць сон, у якім сцяну царквы, якая вось-вось абваліцца, падтрымоўвае маленькі чалавек у жабрацкае вопратцы. Ранкам ён разумее, што чалавек у сне — гэта той самы жабрак, што прыходзіў да яго днём раней, прымае меншых братоў і дабраслаўляе іх.
 
Супольнасць працягвае прапаведніцкую дзейнасць. Казані Францыска кранаюць Клару, дзяўчыну з высакароднай сям'ісям’і, і яна вырашае пайсці ў манашкі. Калі высвятляецца, што яе бацькі супраць такога выбару дачкі, Францыск і ягоныя вучні дапамагаюць Клары збегчы з дому, і яна засноўвае манашаскі ордэн Бедных Жанчынаў, які ў прастамоўі называюць часта ордэнам Кларысаў.
 
У [[1215]] годзе Францыск удзельнічаў у Другім Латэранскім Саборы і, верагодна, менавіта там пазнаёміўся са св. Дамінікам.
Радок 50 ⟶ 46:
У [[1219]] годзе ён плаваў прапаведваць мусульманам у Егіпет. Пра гэта падарожжа існуюць шматлікія паданні.
 
[[29 верасня]] [[1220]] году Францыск перадае кіраванне ордэнам брату П'етраП’етра Канціні. Брат П'етраП’етра ў хуткім часе памірае, і яго змяняе брат Элія.
 
[[29 лістапада]] [[1223]] папа Ганоры II зацвердзіў статут ордэну.
 
[[17 верасня]] [[1223]] падчас малітвы на гары Альверна Францыску з'явіўсяз’явіўся вобраз укрыжаванага [[серафім]]а. Калі ён знік, на руках, нагах і грудзях Францішка засталіся [[стыгматы]] — раны на ўзор ранаў укрыжаванага Хрыста. Манах, які быў сведкам гэтага здарэння, расказаў аб ім толькі пасля смерці Францыска.
 
У [[1224]] Францыск піша свой знакаміты «Гімн Стварэння», ў якім славіць Бога за хараство створанага Ім свету. Гэты гімн лічыцца адным з першых мастацкіх твораў на [[італьянская мова|італьянскай мове]].
Радок 62 ⟶ 58:
== Кананізацыя і ўшанаванне ==
 
[[16 ліпеня]] [[1228]], калі не мінула яшчэ і двух гадоў са смерці Францыска, папа Рыгор IX абвясціў яго святым булаю ''Mira Circa Nos''. Сёння Францыск  — адзін з найбольш шануемых каталіцкіх святых, а ягоная магіла ў Асізі  — мэта шматлікіх паломніцтваў.
 
== Паслядоўнікі ==
Радок 74 ⟶ 70:
* [http://media.catholic.by/nv/n28/art3.htm Пялёсткі з «Кветачак святога Францыска»]
* [http://media.catholic.by/nv/n19/art2.htm Тут гучала малітва Францыска Асізскага]
* https://www.svaboda.org/a/francisak-ci-francysk/28684009.html
 
 
 
 
{{Бібліяінфармацыя}}
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Францыск_Асізскі"