Эдвардас Гудавічус: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дапаўненне, вікіфікацыя
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1:
{{навуковец}}
{{DEFAULTSORT:Гудавічус Эдвардас}}'''Эдвардас Гуда́вічус''' ({{lang-lt|Edvardas Gudavičius}}; {{ДН|6|9|1929}}, [[Каўнас]] — {{ДС|27|1|2020}}, [[Вільнюс]]) — літоўскі гісторык. Для яго прац былі характэрны ігнараванне беларускай дзяржаўнасці ([[Полацкае княства|Полацкае]] і іншыя княствы), адмаўленне існавання самастойнай [[Беларуская нацыя|беларускай нацыі]]<ref name="ag">[[Аляксандр Груша]]. [http://www.belhistory.eu/alyaksandr-grusha-krytychnyya-natatki-z-nagody-novaj-pracy-e-gudavichusa/ Аляксандр Груша. Крытычныя нататкі з нагоды новай працы Э. Гудавічуса.] // Беларускі гістарычны агляд, 2007 год, Т.14 Сш.1-2</ref>.
 
== Біяграфія ==
Радок 8:
 
== Погляды і дзейнасць ==
Прытрымліваўся старой (XIX стагодздзястагоддзя) вtрсііверсіі пра літоўскае заваяванне беларускіх земляў. Паводле згаданай канцэпцыі [[Маскаль|маскавіты]] вызвалілі беларусаў з-пад літоўскага прыгнёту<ref name="ak">[[Алесь Краўцэвіч]]. [http://www.svaboda.org/content/transcript/774575.html Кніга Гудавічуса — праява летувіскай гістарычнай экспансіі ў Беларусь] // Беларуская служба «Радыё Свабода», праграма «Вольная студыя» ад 8 кастрычніка 2006 г.</ref>.
 
У сваёй апошняй кнізе «Гісторыя Літвы» (больш за 700 старонак, наклад 5000 асобнікаў), выдадзенай у [[Масква|Маскве]] пры падтрымцы літоўскай амбасады і расійскіх фундатараў, не прызнаваў існаванне беларусаў як народа хоць бы ў XVI стагодздзістагоддзі, называючы іх адарванымі ад [[Масковія|Масковіі]] русінамі<ref name="ak"/>.
 
Вядомае інтэрв’ю Гудавічуса датычна беларусаў і сучаснай беларускай гістарыяграфіі<ref>[http://viduramziu.istorija.net/etno/gudavicius2-ru.htm «Это — политика нищих». В гостях — историк Эдвардас Гудавичюс, перевод Т. Баранаускаса] // Dienovidis. 1995 04 21. Nr. 16, p. 2, 4.</ref>:
Радок 16:
 
== Крытыка ==
Беларускі гісторык [[Аляксандр Краўцэвіч]] паказвае на тое, што ў кнігах Гудавічуса прысутнічае мноства падтасовак і маніпуляцый фактамі, а свае гістарычныхгістарычныя падагульненні літоўскі гісторык робіць на падставе колішніх уласных асабістых меркаванняў, якія з цягам часу пачынае падаваць як ужо даведзеныя факты<ref name="ak"/>.
 
У сваіх кнігах Гудавічус імкнуўся ігнараваць беларускую гістарыяграфію, гэтак у [[літоўская мова|літоўскай версіі]] кнігі «Гісторыя Літвы» няма спасылак на працы беларускіх гісторыкаў. Яны зявілісяз’явіліся толькі ў расійскім выданні па патрабаванні маскоўскіх выдаўцоў і навуковых рэдактараў<ref name="ak"/>.
 
Беларускі гісторык [[Аляксандр Груша]] падкрэслівае, што Гудавічус замест вывучэння гісторыі мадэлюе яе ў адпаведнасці са старымі гістарыяграфічнымі і сучаснымі літоўскімі грамадскімі стэрэатыпамі ды ідэямі, логіка і факты прыносяцца ў ахвяру ідэі, а тлумачэнні вельмі падобныя да тых, якія дае сучасны журналіст цяперашнім палітычным і ваенным падзеям з пункту гледжання сённяшняга дня і «гістарычнай неабходнасці»<ref name="ag"/>.
Радок 62:
[[Катэгорыя:Постаці літоўскай гістарыяграфіі]]
[[Катэгорыя:Дактары гістарычных навук]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Каўнасе]]
[[Катэгорыя:Выпускнікі Віленскага ўніверсітэта]]