Адам Станкевіч: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Спасылкі: афармленне
Няма тлумачэння праўкі
Радок 6:
== Біяграфічны нарыс ==
[[File:Удзельнікі беларускага гуртка ў Рыма-каталіцкай духоўнай акадэміі ў Пецярбургу на пачатку 1917 г.jpg|thumb|злева|Удзельнікі [[Беларускі гурток студэнтаў Пецярбургскай каталіцкай духоўнай акадэміі|беларускага гуртка]] ў [[Імператарская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|Рыма-каталіцкай духоўнай акадэміі]] ў Пецярбургу на пачатку [[1917]] г. Злева направа: [[Міхал Пятроўскі]], [[Антон Матвейчык]], [[Андрэй Цікота]], [[Антон Неманцэвіч]], [[Карл Лупіновіч]], Адам Станкевіч.]]
Вучыўся ў Ашмянскім гарадскім вучылішчы, скончыў [[Віленская каталіцкая духоўная семінарыя|духоўную семінарыю]] ў [[Вільня|Вільні]] (1914), [[Імператарская рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|рымска-каталіцкую духоўную акадэмію]] ў [[Петраград]]зе (1918). Пасвячоны ў святары ў 1914 г. Падчас вучобы ў Петраградзе старшыня [[Беларускі гурток студэнтаў Пецярбургскай каталіцкай духоўнай акадэміі|беларускага гуртка]], супрацоўнічаў з беларускім газетамі «[[Светач (1916)|Светач]]», «[[Дзянніца]]», «[[Гоман]]». Адзін з заснавальнікаў і лідараў Хрысціянскай дэмакратычнай злучнасці (гл. [[Беларуская хрысціянская дэмакратыя, 1917]]). Адзін з ініцыятараў правядзення і ўдзельнік з’езда беларускага каталіцкага духавенства (24—25.5.[[1917]]) у [[Мінск]]у, дзе выступіў з рэфератам пра беларускі рух і яго адносіны да царквы на Беларусі. У 1917 годзе адным з першых перайшоў да казанняў на [[беларуская мова|беларускай мове]] пры правядзенні набажэнстваў у Дзісенскім, Браслаўскім паветах, [[Драгічын]]е, за што падвяргаўся ганенням з боку польскіх царкоўных улад. Кандыдат кананічнага права (1918). 3 1919 выкладаў рэлігію ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. У жніўні 1919 — верасні 1922 г. рэдактар-выдавец газеты [[Беларуская крыніца (1917)|«Крыніца»]]. Уваходзіў у камітэт [[Беларускае таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны|Беларускага таварыства дапамогі пацярпелым ад вайны]]. У 1922—1928 гг. пасол (дэпутат) польскага сейма, намеснік старшыні [[Беларускі пасольскі клуб|Беларускага пасольскага клуба]] (да яго расколу ў [[1925]] г.); адстойваў нацыянальныя, сацыяльныя і рэлігійныя правы заходне-беларускага насельніцтва. За дабрачынную дзейнасць яго называлі «вялікім філантропам».
 
Пражываў у Вільні ў доме па [[Полацкая вуліца (Вільня)|вуліцы Полацкай]], 9 (Polocko g. 9)<ref name="vilnia">[https://vilnia-by.com/files/Niezal_s.pdf Беларускія старонкі Вільні. Ля вытокаў незалежнай Беларусі (сярэдзіна XIX — першая палова XX ст.)]</ref>.