Вікіпедыя

Пхукет: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Наступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Новая старонка: ''''Пхукет'''{{Пхукет |назва = Пхукет |арыгінал = {{lang-it|Musei Vaticani}} |файл = File:Lightmatter...'
 
Няма тлумачэння праўкі
Радок 3:
|арыгінал = {{lang-it|Musei Vaticani}}
|файл = [[File:Lightmatter vaticanmuseum.jpg|Lightmatter vaticanmuseum]]
|размер = 300▼
|подпіс = Скульптуры над уваходам у музеі Ватыкана
|Краіна = Тайланд
Радок 17 ⟶ 16:
|ссылка =
}}
{{Гісторыя і геаграфія
|Плошча = 543,034 км²
(76-е месца)
|Вышыня = Максімальная 529 м
|Краіна = Тайланд
|Уваходзіць у = Паўднёвы Тайланд
|Уключае = 3 раёна
|Адм. цэнтр = Пхукет
|Губернатар = Пхакапхонг Тавiпатана (с 1 кастрычнiка 2018)
| lat_deg = 41 | lat_min = 54 | lat_sec = 23 | lat_dir = N
| lon_deg = 12 | lon_min = 27 | lon_sec = 16 | lon_dir = E
|region =
|CoordScale =
▲ |размерссылка = 300
}}
{{Насельніцтва
|Насельніцтва = 410 211 (2018)
|Шчыльнасць = Максімальная 529
|Краіна = Тайланд
|Уваходзіць у = Паўднёвы Тайланд
| lat_deg = 41 | lat_min = 54 | lat_sec = 23 | lat_dir = N
| lon_deg = 12 | lon_min = 27 | lon_sec = 16 | lon_dir = E
|region =
|CoordScale =
|ссылка =
}}
Назва паходзіць ад малайскага “tanjung Salang” (літаральна 'мыс Саланг') – адна з паўднёвых правінцый (чангват) Каралеўства Тайланд.
'''Пхукет ''' — ляжыць на заходнім узбярэжжы Тайланда і выходзіць да Андаманскага мора Індыйскага акіяна. Пхукет – самы вялікі востраў Тайланда. З мацерыковай часткай каралеўства востраў злучаны трыма мастамі. Эканоміка Пхукета забяспечваецца волава і каўчуку. І паколькі ён знаходзіўся на адным з асноўных гандлёвых шляхоў паміж Індыяй і Кітаем, то пастаянна згадваўся ў карабельных часопісах партугальскіх, французскіх, галандскіх і англійскіх купцоў. Сёння асноўную частку даходаў правінцыі забяспечвае турызм
 
== Гісторыя ==▼
'''Музеі Ватыкана ''' — это сукупнасць музеяў, размешчаных на тэрыторыі дзяржавы Ватыкан. Калекцыі музеяў збіраліся рымскімі папамі на пряцягу гісторыі і ўтрымліваюць мастацкія работы класічных майстроў, уключаючы творы эпохі Адраджэння.
 
Гістарычна Пхукет быў «прыдарожнай станцыяй» на шляху паміж Індыяй і Кітаем. Першапачаткова востраў быў часткай імперыі Двараваці. Пазней, будучы Мыанг Такуапа-Таланг, у даслоўным перакладзе 'Таланг – краіна волава', ён уваходзіў у склад імперыі Шрывіджайя і царства Накхансітхамарат. Назва Таланг паходзіць ад старажытнага малайскага Telong, што азначае 'мыс'.
Музей быў заснаваны Папам Юліем II у пачатку XVI стагоддзя. У маршрут па музеях Ватыкана ўваходзяць Сіксцінская капэла са столевымі роспісамі Мікеланджэла і станцы Рафаэля. У 2013 годзе музеі Ватыкана наведала 5,5 млн. турыстаў, дзякуючы чаму яны апынуліся на пятым месцы сярод самых наведвальных музеяў .
Знаходзячыся ў васальнай залежнасці ад царства Накхансітхамарат, Пхукет быў сталіцай княства, у склад якога ўваходзілi дванаццаць гарадоў. Ён меў уласны герб, які існаваў на працягу большай часткі сярэднявечча. У перыяд царства Сукхатхаі Пхукет знаходзіўся ў саюзе з княствам Такуапа, раёнам цяперашняй правінцыі Пхангнга.
Музеі налічваюць 54 галерэі, сярод якіх апошняй з'яўляецца Сіксцінская капэла.
Пасля падзення Аютхаі у выніку бірманскага ўварвання ў 1767 гаду наступіла міжкаралеўе, якому паклаў канец кароль Таксін (1768-1782), які выгнаў захопнікаў і зноў аб'яднаў краіну.
У другой палове XVIII стагоддзя капітан Брытанскай Ост-Індскай кампаніі Фрэнсіс Лайт, перасякаючы Андаманскае мора, паслаў паведамленне Пхукету пра тое, каб яны здаліся. Войскі, на чале з дзвюма жанчынамі Тханпхуйинг Чан, ўдавы губернатара вострава, і яе сястры Кхун Пакут, пасля месячнай аблогі 13 сакавіка 1785 года вымусiлi бірманцаў і Ф. Лайта адысці.
У час кіравання караля Рамы V (1868-1910) Пхукет з’яўляўся адміністрацыйным цэнтрам некалькіх правінцый, якiя здабывалi волава, і насіў імя Монтхон Пхукет, пакуль ў 1933 годзе, разам са змяненнем формы праўлення ад абсалютнай манархіі да парламенцкай, не атрымаў статус асобнай правінцыі.
 
 
 
== Геаграфія ==
 
Пхукет з'яўляецца самым вялікім востравам Тайланда, размешчаным у паўднёвай частцы каралеўства ў Андаманскім моры Індыйскага акіяна. Востраў выцягнуты з поўначы на поўдзень амаль на 50 кіламетраў, а найбольшая шырыня дасягае 21 кіламетар.
Асноўную тэрыторыю вострава Пхукет займаюць нізкагор'і вышынёй да 500 метраў. Пагоркі і горы вострава ўяўляюць сабою паўднёвы ўскраек горнай грады Пукет, якая працягнулася ўздоўж пярэсмыка Кра на 200 кіламетраў.
 
▲== Гісторыя ==
 
Гісторыя калекцыі музеяў Ватыкана пачынаецца з мармуровай скульптуры “Лаакоан і яго сыны”, знойдзенай 14 студзеня 1506 года ў вінаградніках Эсквіліна. Папа Юлій II, даведаўшыся пра знаходку, адразу ж паслаў за ёй архітэктара Джуліяна да Сангала і скульптара Мікеланджэла Буанароці. Сангала пацвердзіў дакладнасць працы, а Мікеланджэла рэкамендаваў набыць яе ва ўладальніка. Юлій II усталяваў скульптуру для публічнага доступу ў спецыяльнай нішы ў Ватыканскім Бельвядэры роўна праз месяц.
 
== Насельніцтва ==
Па стане на 31 снежня 2018 г. у правінцыі Пхукет пражывала 410 211 чалавек. Гэтыя звесткi ўлічваюць толькі афіцыйна зарэгістраваных асобаў, якія пастаянна пражываюць у правінцыі. Аднак пад час пікавага сезона з лістапада па красавік, насельніцтва правінцыі істотна павялічваецца за кошт сезонных рабочых, якія прыязджаюць на заробкі як з іншых правінцый Тайланда, так і з суседніх краін.
Вылучыць некалькі асноўных груп этнічнага складу, у ліку якіх тайцы, кітайцы, малайцы, уракаў-лавайцы, бірманцы, лао, кхмеры, еўрапейцы і амерыканцы.
 
== Карцінныя галерэі ==
 
== Эканоміка ==
Ватыканская пінакатэка – збор твораў жывапісу. Да 1932 гады карціны размяшчаліся ў апартаментах Борджыа . Калекцыя ўключае ў сябе такія вядомыя творы, як трыпціх Джота дзі Бандонэ; «Мадона дзі Фаліннё», «Праабражэнне» , «каранацыя Марыі» Рафаэля; «Св. Еранім» Леанарда да Вінчы; «Палажэнне ў труну» Караваджа; «Мадона з дзіцяці і святымі» і «Уваскрасенне» П’етра Перуджына; «Шлюб Маці Божай» Філіпа Ліпі.
Сёння дабрабыт Пхукет грунтуецца на дзвюх слупах: вытворчасці каўчука і турызме. Па звестках на 2011 год, востраў наведалі 5 895 997 замежных і 2 375 725 тайскіх турыстаў. У параўнанні з 2010 годам, наплыў турыстаў павялічваецца штогод на 78,16%.
У 1973 годзе была адкрыта калекцыя сучаснага рэлігійнага мастацтва.
Развіццё турыстычнай індустрыі пачалося ў сярэдзіне 1970-х гадоў з пышных пяшчаных пляжаў заходняга ўзбярэжжа i прывяло да фарміравання такіх буйных курортных зонаў як Патонг, Карон і Ката. Да 2004 году тут працавалі 579 гасцініц рознага класа, колькасць якіх скарацілася пасля разбуральнага цунамі 26 снежня 2004 года да 528.
Паводле Міністэрства турызму і спорту Тайланда, у перыяд з 2006 па 2015 гг. штогадовы рост гасцінічнага фонду ў сярэднім заставаўся на ўзроўні 4%. Да сакавіка 2011 г. колькасць нумароў дасягнула 42 498 і ў 2015 г. павялічылася на 5080 адзінак. Сёлета, па дадзеных кампаніі TripAdvisor, на востраве працуе 614 гасцiнiцы.
У 2013 годзе Тайланд быў уключаны часопісам «Форбс» (Forbes) у лік дзесяці лепшых краін для пражывання на пенсіі. Па некаторых ацэнках, сёння да 30 000 замежных грамадзян пражываюць у Пхукеце.
 
== Турызм ==
У 2012 годзе рост папулярнасці вострава як месца адпачынку вымусіў кампанію «Аэрапорты Тайланда» (Airport of Thailand Public Co., Ltd.) укласці ў пашырэнне міжнароднага аэрапорта Пхукет 185,7 млн. дол.
На востраве знаходзяцца некалькі музеяў:
• Нацыянальны музей Таланга
• Музей Тай Хуа
• Музей горнай справы
• Музей марскіх ракавін
 
== Гістарычны музей ==
Скульптуры выстаўлены для агляду ў музеях, якiя акружаюць Бельведэрскі палац: Музей Пія-Клімента, Музей К'ярамонці, Этрускі і Егіпецкі музеі.
 
== Рэлігія ==
== Музеі скульптур ==
Як і кантынентальная частка Тайланда, пераважная большасць насельніцтва вызнае будызм, але таксама ёсць значная колькасць мусульман (17%).
У 1973 годзе быў адкрыты Гістарычны музей. У яго калекцыі сабраны транспартныя сродкі, прадметы ўжытку, фатаграфіі, дакументы і іншыя экспанаты, якія ілюструюць доўгачасную гісторыю Ватыкана і рымскіх папаў.
У 2013 годзе Тайланд быў уключаны часопісам «Форбс» (Forbes) у лік дзесяці лепшых краін для пражывання на пенсіі. Па некаторых ацэнках, сёння да 30 000 замежных грамадзян пражываюць у Пхукеце.
<references />
{{DEFAULTSORT:Музеі Ватыкана}}
[[|міні|[[File:Пхукет март 2013 - panoramio (14).jpg|Пхукет март 2013 - panoramio (14)]]]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Пхукет"