Дом Ваньковічаў: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 44:
У пачатку [[1920-я|1920-х]] гадоў усе будынкі сядзібы былі [[Нацыяналізацыя|нацыяналізаваны]], большасць памяшканняў прыстасавана пад [[камунальныя кватэры]].
У [[1947]] годзе мінскай сядзібе Ваньковічаў быў нададзены статус помніка архітэктуры рэспубліканскага значэння. У [[1980]] годзе прынята рашэнне аб [[музеефікацыя|музеефікацы]]і сядзібнага комплексу.
Археалагічныя раскопкі, якія
На тэрыторыі сядзібы ўсталявана скульптурная кампазіцыя, прысвечаная мастаку Віленцію Ваньковічу (скульптар [[Уладзімір Слабодчыкаў]]).▼
У [[2000]] годзе, да 200-годдзя з дня нараджэння мастака Валенція Ваньковіча, музей быў адкрыты пасля рэстаўрацыі.<ref>{{cite web|url= http://minsk.gov.by/ru/org/3013/|title= Дом-музей Ваньковичей |author= |date=|work=Каталог организаций|publisher= Официальный интернет-портал Минского горисполкома|accessdate=2011-04-10|lang=}}</ref> Да гэтай даты было прымеркавана адкрыццё ў сядзібным доме пастаяннай экспазіцыі, якая дае магчымасць пазнаёміцца з працамі В. Ваньковіча і культурай беларускай сядзібы першай паловы [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзя]].<ref name="ДВ">{{cite web|url= http://vankovich.iatp.by/|title=Музей Ваньковичей. Культура и искусство первой половины XIX века |author= |date=|work=|publisher=Сайт Музея |accessdate=2011-04-10|lang=}}</ref>▼
Работы па аднаўленні страчаных будынкаў і рэстаўрацыі галоўнага сядзібнага дома доўжыліся да [[2010]] года.
<!--▼
▲На тэрыторыі сядзібы ўсталявана [[помнік Валенцію Ваньковічу (Мінск)|скульптурная кампазіцыя, прысвечаная мастаку
▲<!--
▲Археалагічныя раскопкі, якія правадзіліся ў [[1983]] годзе на тэрыторыі дома на Інтэрнацыянальнай, пацвердзілі час яго заснавання — канец [[XVIII]] ст. Пад будынкам знаходзяцца каменныя падзямеллі [[XVII]] стагоддзя, якія прыстасаваны пад склеп. Гэтак жа тут былі знойдзеныя: чарапіца канца [[XVIII]] ст., якой быў пакрыты дом, асколкі керамічных, жалезных і шкляных рэчаў таго часу. У [[1982]] г. пачалася рэстаўрацыя гэтага помніка.
▲У [[2000]] годзе, да 200-годдзя з дня нараджэння мастака Валенція Ваньковіча, музей быў адкрыты пасля рэстаўрацыі.<ref>{{cite web|url= http://minsk.gov.by/ru/org/3013/|title= Дом-музей Ваньковичей |author= |date=|work=Каталог организаций|publisher= Официальный интернет-портал Минского горисполкома|accessdate=2011-04-10|lang=}}</ref> Да гэтай даты было прымеркавана адкрыццё ў сядзібным доме пастаяннай экспазіцыі, якая дае магчымасць пазнаёміцца з працамі В. Ваньковіча і культурай беларускай сядзібы першай паловы [[XIX стагоддзе|XIX стагоддзя]].<ref name="ДВ">{{cite web|url= http://vankovich.iatp.by/|title=Музей Ваньковичей. Культура и искусство первой половины XIX века |author= |date=|work=|publisher=Сайт Музея |accessdate=2011-04-10|lang=}}</ref>
Адноўлена сама сядзіба: пабудаваны флігель упраўляючага, брама, устаноўлены [[помнік Валенцію Ваньковічу, Мінск|помнік Валенцію Ваньковічу]].
-->
== Архітэктура ==
Комплекс уключае сядзібны дом у стылі [[класіцызм]]у, две афіцыны, гаспадарчыя пабудовы, фруктовы сад. Сядзібны дом (вул. Інтэрнацыянальная, 33) — аднапавярховы прамавугольны ў плане драўляны будынак (у пачатку XIX ст. частка паўночна-заходняй сцяны была мураванай) пастаўлены на каменны падмурак і накрыты высокім [[вальмавы дах|вальмавым дахам]], сцены атынкаваны. Сіметрычны па кампазіцыі галоўны паўднёва-ўсходні фасад вылучаў васьмікалонны [[порцік]] з цэнтральным уваходам, завершаны трохвугольным [[франтон]]ам з паўцыркульным акном. Аналагічны порцік меў і паўночна-заходні фасад. Рытм фасадаў ствараецца прамавугольнымі вокнамі ў абрамленні простых [[ліштва]]ў і [[Лапатка, архітэктура|лапатак]]. Планіроўка [[анфілада|анфіладна]]-калідорная. У інтэр’еры былі печы, дэкарыраваныя кафельнымі пліткамі. Сядзібны домі две афіцыны ўтваралі парадны [[курданёр|двор-курданёр]]. Паўднёва-заходняя афіцына (№ 33а) — мураваная, двухпавярховая, прамавугольная ў плане, накрытая аднасхільным дахам. Паўночна-ўсходняя афіцына — двухпавярховая, прамавугольная ў плане, накрытая [[вальмавы дах|вальмавым дахам]]. У цэнтры яе паўночна-ўсходняга фасада знаходзіўся пяцігранны [[эркер]] з вежападобным завяршэннем. Афіцына была зруйнава, адноўлена ў пачатку [[XXI ст.]] Захавалася шырокая праезная [[брама]]<ref name="ДБ">{{крыніцы/Дойлідства Беларусі|}}</ref>.
| |||