Касцёл Святога Юзафа Абручніка (Вільнюс): Розніца паміж версіямі

'''Касцёл Святога Юзафа Абручніка''' — колішні каталіцкі культавы комплекс у горадзе [[Вільнюс]]е. Зараз на месцы кляштару кармелiтаккармелітак месцiццамесціцца сквер ЛаздзiнуЛаздзіну Пеледа.

Прадстаўнік шляхецкага [[род Пацаў|роду Пацаў]] герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф’іСоф'і з Сапегаў, каралеўскiкаралеўскі сакратар (з 1611), і падканцлер вялікі літоўскі (з 1635) Стэфан Хрыстафор Пац прыклаў намаганнiнамаганні ў стварэннiстварэнні кляштару для манахiньманахінь-кармелiтаккармелітак у 1635 годзе.

Праз год вiленскiвіленскі бiскупбіскуп (з 1630) Абрахам Война даў згоду на будаўнiцтвабудаўніцтва, а ў 1637 годзе рымскiрымскі папа [[Урбан VIII (Папа Рымскі)|Урбан VIII]] надаў фундацыю (breve fundacyjne). На поўднiпоўдні Старога Горада гicтарычнагагістарычнага цэнтра ВiльнiВільні памiжпаміж Вострай i РуднiцкайРудніцкай брамамiбрамамі непадалёку ад былой Круглай Вежы абарончых гарадскiхгарадскіх сцен з 1638 года пачалося будаўнiцтвабудаўніцтва бажнiцыбажніцы.

Для патрэб кляштару было куплена некалькiнекалькі камянiцкамяніц у горадзе. Працягваючы справы бацькiбацькі, новым фундатарам бажнiцыбажніцы стаў ягоныяго сын — Крыштаф Жыгімонт Пац. МенавiтаМенавіта з яго iнiцыятывыініцыятывы першапачаткова драўляныя касцёл i кляштарныя пабудовы адбудоўваюцца з цэглы. Кляштар разбудоўваецца ў 1646—1949 гадах, будаўнiцтвабудаўніцтва бажнiцыбажніцы было распачата ў 1655 годзе, але было спынена падчас [[Вайна 1654-1667 гадоў|вайны 1654—1667 гадоў]].

У 1667 годзе манахiнiманахіні-кармелiткiкармеліткі вяртаюцца ў ВiльнюВільню i будоўля працягваецца. ВiленскiВіленскі бiскупбіскуп [[Канстанцін Казімір Бжастоўскі]] ў 1692 асвяцiўасвяціў касцёл.

У сярэдзіне XIX стагодьдзястагоддзя большасць кляштароў кармелітаў, што апынуліся ў выніку [[Падзелы Рэчы Паспалітай|падзелу Рэчы Паспалітай]] на тэрыторыі [[Расійская імперыя|РасейскайРасійскай імперыі]], былі скасаваны. Пасля паразыпаражэння вызвольнагавызваленчага [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]], расейскiмiрасійскімі ўладамiўладамі кляштар быў зачынены уў 1865 годзе.

ПакiнутыяПакінутыя касцёл i кляштар, разам з некаторымiнекаторымі пабудовамiпабудовамі гэтага квартала горада па загаду расейскагарасійскага урадаўрада цалкам былiбылі разабраны на будматэрыялы ў 1876—1877 гадах з плануемай арганiзацыяйарганізацыяй на гэтым месцы гандлёвай плошчы i рынка, празванага «БасячкоўскiмБасячкоўскім» менавiтаменавіта з-за знаходзячагася раней на гэтым месцы кляштара кармелiтаккармелітак «босых». Але з-за нязручнага месцазнаходжання гэты рынак праiснаваўпраіснаваў толькiтолькі да 1906 года.

У 1992 было прынята рашэнне аб аднаўленні касцёла Святога Юзафа на новым месцы — у Віленскім мікрараёне Пілайтэ на правым беразе ракiракі ВiлiiВіліi ў паўночна-заходняй частцы горада. Асвячэнне нановазбудаванага касцёла адбылося ў 2001.

Касцёл ўяўляўуяўляў сабой выцягнутую уў плане бязвежавую аднанававую бызылiкубазыліку з трансэптамтрансептам у форме лацiнскагалацінскага крыжа. На перакрыжаваннiперакрыжаванні навы i трансэптатрансепта на даху ўсталяваны барокавыбарочны псеўдакупал — сiгнатуркасігнатурка.

Галоўны фасад упрыгожаны калонамiкалонамі i пiлястрамiпілястрамі з тасканскiмтасканскім ордэнам, уваходны партал таксама упрыгожаныўпрыгожаны паўкалонамiпаўкалонамі, злучанымiзлучанымі арачным карнiзамкарнізам. Унутры касцёла знаходзiласязнаходзілася пяць алтароў. У нiшахнішах навы знаходзiлiсязнаходзіліся статуiстатуі свСв. апосталаў Пятра i Паўла<ref>[http://history-belarus.by/pages/arch_outside/outside_vilnia_jozef.php Касцел свСв. Юзафа Абручніка]</ref>.