Мікола Іванавіч Ермаловіч: Розніца паміж версіямі

'''Міко́ла Іва́навіч Ермало́віч''' ({{ДН|29|4|1921}}, в. [[Малыя Навасёлкі]] на Койданаўшчыне, цяпер {{МН|Дзяржынскі раён|у Дзяржынскім раёне|}}, [[Мінская вобласць]] — {{ДС|5|3|2000}}, {{МС|Маладзечна||}}; Псеўданімы: ''Сымон Беларус'', ''М. Ермолов'', ''Я. Мікалаеў'', ''Мікола Наваселец'', ''М. Ярмолаў'') — беларускі гісторык, [[публіцыст]], [[крытык]] і літаратуразнаўца,. заснавальнікЗаснавальнік новай беларускай рамантычнай [[Гістарыяграфія|гістарыяграфіі]], аўтар і выдавец непадцэнзурных тэкстаў 1960—1980-х г.

Скончыў Дзяржынскую сярэднюю школу (1938) і паступіў на беларускае аддзяленне літаратурнага факультэта [[Мінскі педінстытут|Мінскага педінстытута]], дзе да пачатку [[Другая Сусветная вайна|2-й сусветнай вайны]] скончыў 3 курсы. З-за дрэннага зроку быў вызвалены ад службы ў арміі, эвакуіраваўся і працаваў настаўнікам рускай мовы і літаратуры ў ввёсцывёсцы Лабаскі [[Мардовія|Мардоўскай АССР]]. У канцы 1943 г. вярнуўся ў [[Беларусь]], дзепрацаваў ўінспектарам 1943—1944 г.райана працаваў настаўнікам уў [[Гарадскі пасёлак Сураж|Суражы]] [[Віцебская вобласць|Віцебскай вобласці]],. уУ 1944—1946 ггг. — узавуч сярэдняй школы ў [[Дзяржынск]]у Мінскай вобласці. З [[1946]] годаг. аднавіў вучобу ў педінстытуце, які скончыў у 1947 годзе,г. уУ [[1947]]—[[1948]] гг. вучыўся ў аспірантуры пры педінстытуце. У 1948-1948—[[1955]] гг. — выкладчыквыкладаў беларускайбеларускую літаратурылітаратуру ў [[Маладзечанскі настаўніцкі інстытут|Маладзечанскім настаўніцкім інстытуце]], а пасля яго закрыцця, у 1955-1955—[[1957]] гг. — загадчыкпрацаваў загадчыкам метадычнага кабінета Маладзечанскага абласнога інстытута ўдасканалення настаўнікаў. У канцы 1957 г. выйшаў на пенсію з прычыны значнага пагаршэння зроку. З гэтага часу Ермаловіч актыўна пачынае займацца гістарычна-даследчай дзейнасцю, галоўныя тэмы — гісторыя Беларусі [[9 стагоддзе|9]]—[[14 ст.]]

Жыў у [[Маладзечна]], у апошнія гады ў Мінску.

Браты Міколы Ермаловіча: [[Валянцін Іванавіч Ермаловіч|Валянцін]] (1925—2004) — акцёр, Заслужанызаслужаны работнік культуры БССР, і Лявон (1923—2004) — партызан, узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалём «Партызану Айчыннай вайны» 1-й ступені і іншымі, пасля вайны працаваў настаўнікам беларускай мовы і літаратуры.

* {{крыніцы/БП (1992-95)||Мікола Ермаловіч}} — Т. 2. — С. 425.