Філарэт (Раменскі): Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 15:
|абшчына =
|папярэднік = [[Мелхіседэк (Паеўскі)|Мельхіседэк]]
|пераемнік = {{нп3|[[Панцеляймон (Ражноўскі)|Панцеляймон|be|Панцялеймон (Ражноўскі)}}]]
|выраканне =
|адукацыя = {{нп3|Маскоўскі ўніверытэт||be|Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя М. В. Ламаносава}} ([[1911]])
Радок 46:
|Commons =
}}
'''Філарэт''' ('''Феадосій Яўграфавіч Раменскі'''; {{ДН|25|3|1880}}, вёска [[Старая Рудня (Жлобінскі раён)|Старая Рудня]], [[Рагачоўскі павет]], [[Магілёўская губерня]], цяпер {{МН|Жлобінскі раён|у Жлобінскім раёне|}}, [[Гомельская вобласць]]  — {{ДС|1|11|1937}}, {{МС|Мінск||}}, турма [[НКВД]])  — беларускі рэлігійны і [[грамадскі дзеяч]].
 
== Біяграфічныя звесткі ==
Скончыў гісторыка-філалагічны факультэт [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскага ўніверсітэта]] ([[1911]]). Служыў сакратаром епархіяльнае вучыльнага савета ў [[Мінск]]у. У [[1916]]—[[1917]] гадах памочнік Аляксандра Панова, інспектра [[мінская духоўная семінарыя|Мінскай духоўнай семінарыі]]. З [[1918]] года выкладаў у Мінскай чыгуначнай гімназіі, іншых навучальных установах. У [[1921]] годзе пастрыжаны ў манашаскі сан з імем Філарэт і рукапаложаны ў іераманаха. Служыў у [[Царква Аляксандра Неўскага, Мінск|Аляксандра-Неўскім храме]] ў Мінску. Узнагароджаны санам протаіерэя.
 
У сакавіку [[1923]] мітрапалітам [[Мелхіседэк (Паеўскі)|Мелхіседэкам]] (Паеўскім) хіратанісаны ў [[Бабруйская і Быхаўская епархія|епіскапа Бабруйскага]]. Старшыня з'ездуз’езду прадстаўнікоў духавенства і вернікаў [[Беларуская праваслаўная царква|Беларускай праваслаўнай епархіі]] ([[9 жніўня|9]]—[[10 жніўня]] [[1927]]; прынялі ўдзел прадстаўнікі 333 прыходаў), на якім было абвешчана аб стварэнні [[Беларуская аўтакефальная праваслаўная царква|аўтакефаліі Беларускай царквы]]. Да [[1930]] года служыў у [[Свята-Мікалаеўская царква, Бабруйск|Мікалаеўскім саборы]] ў [[Бабруйск]]у. Потым у [[Екацярынінскі сабор, Мінск|Екацярынінскім саборы]] на [[Няміга|Нямізе]] ў [[Мінск]]у, Свята-Іаанаўскай царкве в. [[Вялікая Сляпянка]] (цяпер у межах Мінска). З [[1934]] года ў [[Царква Святой Марыі Магдаліны, Мінск|храме Св. Марыі Магдаліны]] на [[вуліца Старажоўская, Мінск|вул. Старажоўскай]]. У сярэдзіне [[1935]] года даў згоду [[Магілёўская епархія|архіепіскапу Магілёўскаму]] [[Паўлін (Крошачкін)|Паўліну (Крошачкіну)]] на аб'яднаннеаб’яднанне з кананічнай Царквой, прынёс пакаянне і мітрапалітам [[Сергій (Старагродскі)|Сергіем (Страгародскім)]] прыняты ў зносіны з [[Руская праваслаўная царква|РПЦ]]. Пасля закрыцця вясной [[1937]] года ў Мінску апошняга каталіцкага храма дазволіў вернікам-каталікам маліцца ў царкве Св. Марыі Магдаліны.
 
Арыштаваны [[28 ліпеня]] [[1937]] года ў Мінску па адрасе: вул. Пажарная, д. 8. [[3 верасня]] [[1937]] года тамасама была арыштавана яго сястра Марыя (нарадзілася [[24 кастрычніка]] [[1882]]). Асуджаныя [[25 кастрычніка]] [[1937]] года разам з шэрагам свяшчэнна- і царкоўнаслужыцелей і актыўных прыхаджанаў тройкай НКВД за «антысавецкую дзейнасць» да вышэйшае меры пакарання з канфіскацыяй маёмасці. Расстраляныя [[1 лістапада]] [[1937]] года. Сястра рэабілітавана [[11 сакавіка]] [[1958]] года трыбуналам БВА, сам епіскап  — [[31 сакавіка]] [[1989]] года пракуратурай [[БВА]].
 
{{зноскі}}