'''Мадзьярызацыя''' ([[венгерская мова{{lang-hu|венг.]] Magyarosítás}}, ад венгр. Magyar «мадзьяр», «вугорац», «венгерская мова») - — пераход на [[венгерскую мову]] і засваенне венгерскай культуры невенгерскімі народамі. Тэрмін «мадзьярызацыя» атрымаў найбольшую вядомасць у гістарыяграфіі ў адносінах да перыяду 1867-1918 1867—1918 гг. у [[гісторыя Аўстра-Венгрыі|гісторыі]] [[Аўстра-Венгрыя|Аўстра-Венгрыі]], калі венгерская вярхушка разгарнула мэтанакіраваную, амбіцыйную і даволі агрэсіўную палітыку па асіміляцыі невенгерскіх меншасцей на землях [[Венгерскае каралеўства|Венгерскага каралеўства]]. Галоўным аб'ектамаб’ектам гэтай палітыкі былі [[харваты]], з якімі ў 1868 годзе было заключана венгерска-харвацкае пагадненне аб падзеле ўладных паўнамоцтваў у [[Транслейтанія|Транслейтаніі]], але нягледзячы на якое палітыка мадзьярызацыі ў [[Харватыя|Харватыі]] вялася напрацягу другой паловы XIX стагоддзя, а таксама [[славакі]]. Нацыянальныя меншасці - — [[трансільванскія саксы]], [[румыны]], [[яўрэі]], [[русіны]], [[цыганы]], [[сербы]] — таксама былі аб'ектаміаб’ектамі асіміляцыі. Палітыка мела некаторы часовы поспех, пераважна ў гарадской мясцовасці, але, выклікала масавую незадаволенасць заваяваных народаў і прывяла да [[Распад Аўстра-Венгерскай імперыі|распаду Аўстра-Венгрыі]] ў [[1918]] г. на шэраг незалежных дзяржаў, у якіх венгерскія меншасці сталі аб'ектамаб’ектам зваротнай дыскрымінацыі.
