Уладзіслаў Казлоўскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др катэгорыі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2:
{{Цёзкі2|Казлоўскі}}
'''Уладзіслаў Казлоўскі''' ({{ДН|29|6|1896}}, в. Залессе Саколкаўскага пав. Гродзенскай губ., цяпер [[Польшча]] — {{ДС|13|11|1943}}, [[Мінск]]; Псеўданімы: ''Казлоўшчык'') — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, [[паэт]], публіцыст.
== Біяграфічныя звесткі ==
Вучыўся ў [[Віленская каталіцкая духоўная семінарыя|Віленскай каталіцкай духоўнай
У 1930 звольніўся ў запас у званні паручніка, пераехаў у [[Вільня|Вільню]] і распачаў грамадска-палітычную і літаратурную дзейнасць. У 1930-х актыўна працаваў у Вільні ў беларускіх нацыянальных арганізацыях і ўстановах. Быў сакратаром Беларускага нацыянальнага камітэта, Цэнтральнага ўрада [[БІГіК|Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры]]. Адзін з арганізатараў і сакратар [[БНСП|Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыі (БНСП)]], у 1933—1937 гадах рэдактар партыйнай газеты [[Новы шлях, 1933|«Новы шлях»]]. У 1939-40 сакратар Беларускай групы дапамогі пацярпелым ад вайны пры Літоўскім Чырвоным Крыжы, у ліпені 1941 скарбнік [[Беларускі нацыянальны камітэт, Вільня|Беларускага нацыянальнага камітэта]] ў Вільні. Летам 1941 спрабаваў аднавіць дзейнасць БНСП, але не атрымаў на гэта дазволу нямецкіх акупацыйных уладаў.
[[Файл:Рэдакцыя “Беларускай газеты” і “Голасу вёскі”.jpg|300 px|thumb|злева|Рэдакцыя «Беларускай газеты» і «Голасу вёскі». Сядзяць (злева направа): Уладзіслаў Казлоўскі, [[Наталля Арсеннева]], Аляксей Сянкевіч. Стаяць (злева направа): Уладзімір Кушаль, [[Антон Адамовіч]], Караленка. [[Мінск]], снежань [[1942]] г.]]
У 1941—1943 у [[Мінск]]у быў рэдактарам [[Беларуская газета (1941)|«Беларускай газэты»]]. У сваіх публіцыстычных артыкулах распрацоўваў ідэалогію беларускага нацыянал-сацыялізму, выступаў з антысеміцкімі матэрыяламі. На кватэры У. Казлоўскага [[5.3]].[[1943]] быў забіты [[Фабіян Акінчыц]], праз некалькі месяцаў (13.11.1943) савецкія партызаны Іван Шнігір і Канстанцін Немчык у рэдакцыі «Беларускай газэты» забілі і У. Казлоўскага<ref>Немчык быў арыштаваны і загінуў, Шнігіру ўдалося ўцячы.</ref>. У. Казлоўскі пахаваны на [[Кальварыйскія могілкі, Мінск|Кальварыйскіх могілках]].
| |||