Казімір Коцел: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
др вікіфікацыя
Радок 39:
 
== Біяграфія ==
Сын генерала [[Тадэвуш Коцел|Тадэвуша Коцела]] і Ганны з [[Род Тышкевічаў|Тышкевічаў]], дачкі [[Юзэф Бенедыкт Тышкевіч|Юзэфа Бенедыкта]]. Меў ва ўласнасці [[Беніца|Беніцу]], [[Язна]], Дубнік, а пасля смерці брата Юзэфа ў [[1810]] годзе — Гарадзілава і [[Узбалаць]]. Афіцэр народнай кавалерыі літоўскай. З [[1786]] года каралеўскі камергер. Камісар [[Камісіі парадкавыя цывільна-вайсковыя|парадковай цывільна-вайсковай камісіі]] [[Віленскае ваяводства|Віленскага ваяводства]] [[Ашмянскі павет (Вялікае Княства Літоўскае)|Ашмянскага павета]] Ашмянскай рэпартыцыі ў [[Ашмяны|Ашмянах]] у [[1790]] годзе<ref>Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy R. 5. T. II. — Warszawa 1790. — S. 418.</ref>. Прымаў удзел у [[Вайна Расіі з Рэччу Паспалітай (1792)|вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1792 года]] як [[ротмістр]] 28-й харугві ў [[2-я брыгада народнай кавалерыі войскаў Вялікага Княства Літоўскага|2-й брыгадзе народнай кавалерыі (пінскай)]]. Узначальваў Грамадзянскі ваенны камітэт у Ашмянах. Падчас [[Паўстанне 1794 года|паўстання 1794 года]] быў прызначаны на пасаду генерала — арганізатара паўстання ў Ашмянскім павеце. У [[1794]] г. віленская Таемная дэпутацыя папракнула Казіміра Коцела за млявасць і адсутнасць руплівасці падчас паўстання. Далейшая дзейнасць невядома.
 
Пахаваны ў [[Беніца]]х.