Паўночная Карэя: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Іван Булва (размовы | уклад) |
др (GR) Duplicate: File:Trump-Kim meeting in Capella Hotel (3).jpg → File:Trump Kim Summit at the Capella Hotel (3).jpg Exact or scaled-down duplicate: c::File:Trump Kim Summit at the Capella Hotel (3).jpg |
||
Радок 127:
=== Знешняя палітыка ===
[[File:Trump
У 1950-я – 1960-я гады Паўночная Карэя была актыўным удзельнікам сацыялістычнага блока, адным з заснавальнікаў [[Рух недалучэння|Руху недалучэння]]. Пачынаючы з 1990-х, КНДР праводзіць палітыку самаізаляцыі, маючы паўнавартыя адносіны толькі з іншымі камуністычнымі ўрадамі, якіх на планеце ўсё меней (В'етнам, [[Лаос]]). У той жа час крызісныя з'явы ў эканоміцы, неабходнасць атрымання гуманітарнай дапамогі падштурхнулі ўрад КНДР да наладжвання ўзаемаадносін з развітымі краінамі. Большасць замежных амбасадаў у КНДР знахозяцца не ў Пхеньяне, а ў [[Пекін]]е. Па стане на 2015 КНДР мае дыпламатычныя адносіны з 166 краінамі і амбасады ў 47. Некаторыя краіны ўвогуле не прызнаюць паўночнакарэйскай дзярўжаўнасці — [[ЗША]], [[Аргенціна]], [[Францыя]], [[Эстонія]], у першую чаргу, у сувязі са станам правоў чалавека ў КНДР. Адносіны з суседзямі — Паўднёвай Карэяй і Японіяй — і гэтак не вельмі бліскучыя, былі пагоршаны пасля выбуху паўднёвакарэйскага Боінга над Андаманскім морам у 1987 і выкрадання па меншай меры 13 японскіх грамадзян у 1970-х – 1980-х. У 2010-я асноўны нерв знешняй палітыкі звязаны з ракетнымі ядзернымі выпрабаваннямі, якімі захапляецца ўрад Кім Чэн Ына.
|