Прадстаўнік т. зв. новай атычнай, ці сямейна-бытавой, камедыі. Напісаў больш за 100 твораў. Некаторыя з іх былі вядомы праз рымскіх пераймальнікаў Плаўта і Тэрэнцыя. Арыгіналы выяўлены і апублікаваны ў XX ст.: поўны тэкст камедыі «СугнейАдлюднік», амаль цалкам «Саміянка», першая палова камедыі «Шчыт», вялікія эпізоды з камедый «Трацейскі суд», «Адрэзаная каса», фрагменты з «Сікіёнца» і «Ненавіснага». Узбагаціў традыцыйныя камедыйныя тыпы новымі, індывідуальнымі рысамі. 3 гуманістычных пазіцый у духу этыкі філосафа [[Эпікур]]а разглядаў маральныя праблемы, пытанні быту, сям’і, чалавечых адносін. Адметныя дасціпным сюжэтам, тонкім гумарам, вытанчаным стылем, яго камедыі паўплывалі на творчасць [[Педра Кальдэрон дэ ла Барка|П. Кальдэрона дэ ла Баркі]], [[Лопэ дэ Вэга|Лопэ дэ Вэгі]], [[У. Шэкспір]]а, [[Мальер]]а, [[К. Гальдоні]].
