Pascal: Розніца паміж версіямі

Паскаль быў створаны як мова для навучання [[Працэдурнае праграмаванне|працэдурнаму праграмаванню]] (хоць, па словах Вірта, мову нельга лічыць толькі вучэбнай, паколькі мова, непрыдатна для напісання рэальных праграм, для навучання выкарыстоўвацца не павінна). Назва мове дадзена ў гонар выбітнага французскага матэматыка, фізіка, літаратара і філосафа [[Блез Паскаль|Блеза Паскаля]]. Адна з першых моў, для якіх была створаная рэалізацыя «на самім сабе» — кампілятар Паскаля быў напісаны на самім Паскалю. У пачатку 1970-х гадоў для пераносу Паскаль-сістэм на розныя апаратныя платформы была створаная сістэма Pascal-P, у якой быў адзіны кампілятар Паскаля ў прамежкавую мову (P-код) і для кожнай платформы ствараўся хуткі інтэрпрэтатар P-кода. Запазычанне гэтай сістэмы прывяло да стварэння сістэмы UCSD-Pascal ва Універсітэце Сан-Дыега (Каліфорнія, ЗША), нашмат пазней яе ідэі былі запазычаныя стваральнікамі мовы [[Java]] ([[байт-код]], кампіляцыя ў байт-код, інтэрпрэтатар байт-кода).

 

 

Тым не менш, першапачаткова мова мела шэраг абмежаванняў: немагчымасць перадачы функцыям [[масіў|масів]]аў зменнай даўжыні, адсутнасць нармалёвых сродкаў працы з [[дынамічна размеркавальная памяць|дынамічнай памяццю]], абмежаваная [[бібліятэка ўводу-вываду]], адсутнасць сродкаў для падлучэння функцый напісаных на іншых мовах, адсутнасць сродкаў паасобнай кампіляцыі і г. д. Найболей кідаючыйся ў вочы недахоп сінтаксісу — некрытычна запазычаная з Алгола структура кіраўнікоў канструкцый (аператараў if і цыклаў), патрабавальная, як правіла, сталага выкарыстання складовых аператараў «begin — end». Поўны разбор недахопаў мовы Паскаль быў выкананы [[Браян Уільям Керніган|Браянам Керніганам]] у артыкуле «[http://www.lysator.liu.se/c/bwk-on-pascal.html Чаму Паскаль не з'яўляецца маёй каханай мовай праграмавання]» (цікава, што гэты артыкул выйшаў ў пачатку 1980-х, калі ўжо існавала мова [[Модула-2]], нашчадак Паскаля, пазбаўлены ад большасці яго заган). Некаторыя недахопы Паскаля былі выпраўленыя ў ISO-стандарце 1982 г, у прыватнасці, у мове з'явіліся адчыненыя масівы, далыя магчымасць выкарыстаць адны і тыя жа працэдуры для апрацоўкі аднамерных масіваў розных памераў.