Візантыйскі абрад: Розніца паміж версіямі

Таінства Мірапамазання выконвае ці прэсвітар, ці епіскап. Распарадчык Таінства чытае [[Малітва|малітву]] пра дараванне людзям дароў Святога Духа, а пасля рытуальна мажа [[Міра|мірам]] крыжападобна [[лоб]], [[Вока|вочы]], [[ноздры]], [[Губы|вусны]], [[Грудная клетка|грудзі]], [[Вуха|вушы]], [[Рука|рукі]] і [[Нага чалавека|ногі]]. У звычайных сітуацыях у візантыйскім абрадзе Таінства Мірапамазання здзяйсняецца адразу жа пасля Таінства Хрышчэння, прычым гэта практыка захоўваецца і ў [[Грэка-каталікі|грэка-каталікоў]], і ў [[Праваслаўе|праваслаўных]]. Што адметна, нават у межах Каталіцкай Царквы сакраменталагічнае вымярэнне Мірапамазання адрозніваецца ў візантыйскім і рымскім абрадах: і там, і там чалавек атрымлівае дары Святога Духа, але ў рымскім абрадзе да гэтага дадаецца яшчэ і сацыяльна значны акт публічнага і свядомага вызнання каталіцкай веры (менавіта па гэтай прычыне Мірапамазанне ў рымскім абрадзе праводзіцца толькі ў свядомым узросце) — у візантыйскім жа абрадзе дэкларацыйны аспект у гэтага Таінства адсутнічае ўвогуле (як у Грэка-Каталіцкіх, так і ў Праваслаўных Цэрквах).