Эдвард Коцбек: Розніца паміж версіямі

'''Эдвард Коцбек''' ({{lang-sl| Edvard Kocbek}}; {{ДН|27|9|1904}}, Светы Юрый аб Шчаўніцы, пад [[Марыбар]]ам, [[Ніжняя Штырыя]], [[Аўстра-Венгрыя]]  — {{ДС|3|11|1981}}, {{МС|Любляна||}})  — славенскі паэт, празаік, драматург, дзяржаўны і палітычны дзеяч.

Сын царкоўнага арганіста. Два гады вывучаў багаслоўе ў [[Марыбар|Марыбары]]ы, потым перавёўся на раманскую філалогію ў [[Люблянскі ўніверсітэт|Любланскі ўніверсітэт]] (1927-19301927—1930). Працаваў настаўнікам, належаў да левых каталікоў, якія знаходзіліся пад уплывам [[Рамана Гвардзіні]] (у 1928-19291928—1929 Коцбек слухаў у Берліне лекцыі Гвардзіні), супрацоўнічаў з каталіцкімі часопісамі ''Крыж'' і ''Дом і свет''. У час знаходжання ў Францыі ў 1931-19321931—1932 гадах пазнаёміўся і зблізіўся з французскімі персаналістамі. З пачаткам [[Грамадзянская вайна ў Іспаніі|грамадзянскай вайны ў Іспаніі]] выступіў з рэзкай крытыкай пазіцыі іспанскага духавенства, што выклікала вялікае незадавальненне вярхоў славенскага каталіцтва і стала падставай для закрыцця часопіса ''Дом і свет'', дзе былі апублікаваны яго ''Думкі аб Іспаніі''. У 1938-19431938—1943 гадах выдаваў персаналісцкі часопіс ''Справа''. Пасля ўварвання нацыстаў выступіў адным з заснавальнікаў вызваленчага фронту, знаходзіўся ў падполлі, потым далучыўся да югаслаўскіх партызан.

Пасля вайны  — міністр Славеніі ў саюзным урадзе, намеснік старшыні Народнага сходу Рэспублікі Славенія. Аднак пасля выхаду ў свет кнігі аўтабіяграфічных навел ''Страх і мужнасць'' ([[1951]]), якая ўзняла пытанне аб маральным выбары і чалавечай цане з-за дзеянняў антыфашысцкага падполля і партызанскага Супраціву, ён быў зняты з усіх пастоў, выцеснены з палітычнага і грамадскага жыцця, апынуўся ў поўнай ізаляцыі, трапіў пад сакрэтнае назіранне спецслужбаў (зрэшты, персанальная справа №584№ 584 на яго была заведзена ўжо ў 1944 годзе). За ім сачылі і на яго даносілі, сярод іншых, блізкія сябры. Коцбек займаўся ў гэты час перакладамі з французскай і нямецкай моў ([[Бальзак]], [[Мапасан]], [[Экзюперы]], [[Макс Фрыш]]).

Пасля публікацыі ў 1975 годзе ў [[Трыест|трыесцінскім]] часопісе ''Залив'' інтэрв'юінтэрв’ю пісьменніка, у якім ён рэзка асудзіў масавую расправу над больш чым 10 тысячамі членамі руху [[Славенскае домабранства]] і іх блізкіх югаслаўскімі партызанамі ([[Блайбургская рэзня]]), Коцбек на некалькі гадоў фактычна апынуўся пад хатнім арыштам, супраць яго была разгорнутая кампанія публічнай цкавання. Ад судовага пераследу яго выратавала актыўнае ўмяшальніцтва інтэлектуалаў Захаду, вялікую падтрымку яму аказаў [[Генрых Бёль]].

Першую кнігу вершаў Коцбек апублікаваў у 1924 годзе. Пасля некалькіх дзесяцігоддзяў замоўчвання яго творчасць знайшла прызнанне напрыканцыў канцы 1980-х гадоў у краіне і за граніцай. Яго творы перакладзены на многія еўрапейскія мовы, манаграфіі пра яго апублікаваныя на англійскай, французскай, нямецкай, італьянскай, польскай мовах. Вершы і проза КоцбекКоцбека паўплывалі на наступныя пакаленні славенскіх пісьменнікаў.

У гонар паэта названы вуліцы ў Любляне і [[Цэле (Славенія)|Цэле]]. Да яго стагоддзя, шырока адзначанаеадзначанага ў Славеніі, у адным з паркаў Любляны ў 2004 годзе быў устаноўлены помнік пісьменніку. Была выпушчана паштовая марка з яго партрэтам.

{{DEFAULTSORT:Коцбек, Эдвард}}

[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1904 годзеСлавеніі]]